________________
ખંડ ૩ / ઢાળ ૨૩
પશ્ચાત્તાપ કરે . ઘણું, મનમાં તે કર્મસારજી, કહે પુણ્યસાર ખેદ મત કર, એ આપણને નિર્ધારજી. સાર ચિંતિત હોશે તુજ મુજ, પ્રીત કરી જહાજે ચડ્યા, જુઓ કર્મયોગે તિહાં સંકલ્પહ, એહવા આવીને અડ્યા, `રાકા શશાંકનો ઉદય દેખી, વૃદ્ધ બંધવ બોલિયો, પ્રગટ કરી એ રત્નચિંતા,-મણિ તેજ ઝકોલીયો. ૧૧
૨૬૩
ખોલ્યું તિણ સમયે રત્ન તે, દેખે શશિનું તેજજી, એક પાસે ચિંતારત્નનું, તેજ તે એહથી બેજજી. હેજથી બિહુ ઠામ ઘરતાં, દૃષ્ટિની થઈ વ્યગ્રતા, પડ્યું ‘ચિંતારત્ન કરથી, સહિ મનોરથ સંગતા, સમદુઃખ પામ્યા બેઠુ જણા, એમ આવીયા આપણ પુરે, કૃતકર્મને અનુસારે બિહુ તે, સયણ પણ દુર્મન ધરે. ૧૨
3
એક દિન ફરતા આવીયા, જ્ઞાની ગુરુને પાસજી, નિજ નિર્ધનતા હેતુને, પૂછે ઘરી ઉલ્લાસજી. ઉલ્લાસ આણી કહે જ્ઞાની, પાછલે ભવ બેઠુ હુતા, ચંદ્રપુરે જિનદત્ત જિનદાસ, શેઠશું ૫૨માર્હતા, અન્યદા શ્રાવક સર્વ મળીને, જ્ઞાનદ્રવ્ય સાધારણ, દ્રવ્યરક્ષા હેત આપે, કરો ઉપદ્રવ વારણ. ૧૩
૪
તિહાં જિનદત્ત નિજ પુસ્તિકા, લખવા હેતે આપેજી, અન્ય દ્રવ્યના અભાવથી, તે માંહેલું તિહાં થાપેજી. વ્યાપારે મનમાં એમ એહી, પણ જ્ઞાન કેરું દ્રવ્ય છે, એમ ચિંતવી બાર દ્રામહ, લેખકને દીએ મન રુચિ, બીજે તો મનમાં એમ ચિંત્યું, સાઘારણ દ્રવ્યયોગ્યતા, સસ ખેત્રે કામ આવે, શ્રાદ્ધને પણ યોગ્યતા. ૧૪ यतः - जिणभवण बिंब पुच्छय, संघ सरुवाई सत्त खित्ताई; विविहं धणंपि जायं, शिवफलयमहो अनंत गुणं. १ હું પણ શ્રાવકમાં અછું, તો શો તાસ વિચારજી, બાર દ્રામ તેણે વાવર્યા, ઘર કામે આગાઢ વ્યવહારજી.
૧. પૂનમની રાત ૨. ચિંતામણિ રત્ન ૩. સ્વજન ૪. દ્રમ્મ, એક પ્રાચીન સિક્કો
