________________
ખંડ ૩ | ઢાળ ૨૨
૨૫૯
મહા અટવીમાંહે પહોતો, સમ હિમસલક યક્ષ ઘરે, એકાગ્ર મન સાથે આરાધ્યો, એકવીશ ઉપવાસા કરે. ૧૩
તૂઠો યક્ષ તે કહે ભદ્રક સુણો,
સંધ્યાએ માહરે, ઘરને આંગણે. સુણો સોવન પિચ્છ શોભિત, સહસ એક તો મોર છે, તે નાચ કરતાં એક પિછું પડે, તે ગ્રહે નવિ જોર છે, દિને દિને એક પિછ ગ્રહતાં દારિદ્ર તારું જામશે, એમ યક્ષ વયણાં સુણી હરખ્યો, ચિંતે ચિંતિત થાયશે. ૧૪
એમ નિત્ય ગ્રહતાં રે, નવાણું થયાં,
સોવન પિચ્છાં રે, તેણે સંગ્રહ્યાં. રહ્યું એક દુષ્કર્મ પ્રેય, ચિંતે મનમાંહિ ઇહ્યું, એટલા દિન થયા એમ કરતાં, હવે અરણ્યમાં કેમ વસું, તો એક મૂઠે સર્વ ગ્રહીએ, પિચ્છ ઇમ મન ચિંતવે, ઘબ કર્યું જબ મૂઠિ ઘાલે, કેકી કાક રૂપે હુવે. ૧૫
પૂર્વ ગ્રહ્યાં છે, નાઠાં પિચ્છડાં,
કર્મ વિના તે, કારિજ વાંકડાં. સાંકડું મન કરી ચિંતે, ધિગુ ઉતાવળ માહરી, હજી લગે દુઃખ પાર નાવ્યો, શુભ દિશા નવિ અનુસરી, વિષવાદ પામી ફરે જિહાં તિહાં, એહવે જ્ઞાની મુનિ મળ્યા, જેહવું પાછળ અનુભવ્યું તે, સર્વ ભવ તિહાં સાંભળ્યા. ૧૬
કહે હવે સ્વામી, પ્રાયશ્ચિત્ત મુજ દિયો,
દેવદ્રવ્યનો રે, ભક્ષણ મેં કિયો. હૈયું હોવે જેમ ઠામે, મુનિ કહે ભદ્રક સાંભળો, દેવદ્રવ્ય ઋણ અધિક આપો, વિધિ રક્ષણ અટકળ્યો, 'વિધિ વણિજ કરો તે વઘારો, આપ ભોગે ન આણવો, નિર્વાહ માત્ર વસન ભોજન, અધિક તેહ તો જાણવો. ૧૭
એહવો ગુરુમુખે, અભિગ્રહ આદરી,
શ્રાવક ઘર્મે, નિશ્ચલ મન કરી. ફરી સઘળે વિધિ વ્યાપારે, ઘન મેલી દિયે દેવનું, ઋણ એમ છૂટે કર્મ ખૂટે, પાછલ્લું નિત્યમેવનું, ૧. સુવર્ણ ૨. મુષ્ઠિથી ૩. મોર ૪. ન્યાયયુક્ત
