________________
૨ ૫૮
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ ફળક પામી તે, નિપુણ્યક નીકળ્યો,
કોઈક ગામે રે, તસ ઠાકુરને મળ્યો. ભલો ઠાકુરસેવ કરતો, ‘ઘાડે ભાંગ્યું ગામડું, ઠાકુર માર્યો તસ પુત્ર જાણી, બાંધી પાળે આથડ્યું, તેમજ દિવસે અન્ય પલ્લિ –પતિએ મારી પાળી તે, તિહાં થકી સવિ મળી કાઢ્યો, દેઈ આળ ને ગાલ તે. ૧૧
નિર્ભાગી નર, જિહાં જાયે તિહાં,
આપદ્ આવે, સંગ ન મૂકે કિહાં. જિહાં લોકને આનંદ હોયે, તિહાં પણ તસ આપદા, દીપાલિકા દિને સહુ ખુશી, પણ શૂર્પક કૂટાયે સદા, જેમ તાલીયો તરછાયા ઇચ્છક, બીલી *તરુમૂલે ગયો, ફળ પડ્યું અને તાલ્ય ફૂટી, સુખહેતે દુઃખ થયો. ૧૨ यतः-महोत्सवेऽप्यपुण्यानां, विपदःस्युर्न संपदः
जना नंदंति दीपाल्यां, हंति सर्वेपि शूर्पकम् १ खल्वाटो दिवसेश्वरस्य किरणैर्बिल्वस्य मूलं गतो वांच्छन् स्थानमनातपं विधिवशात् संतापितो मस्तके तत्राप्यस्य महाफलेन पतता भग्नं सशब्दं शिरः
प्रायो गच्छति यत्र दैवहतकस्तत्रैन यांत्यापद २
ભાવાર્થ-ન૧) મહોત્સવને દિવસે પણ નિઃપૂય જનને વિપત્તિઓ આવી પડે છે તેમાં સંશય નથી. કોની પેઠે? તોકે દીવાળીને દિવસે સર્વ મનુષ્યો આનંદ પામે, પરંતુ શૂર્પકને સર્વ જન તે દિવસે હણે છે. (૨) કોઈ એક તાલયો મનુષ્ય સૂર્યનાં કિરણથી પોતાના મસ્તકમાં તાપ પામતો સતો બીલી વૃક્ષ, છાયાનું સ્થાનક જાણીને તે બીલીના ઝાડના મૂળમાં ગયો, ત્યાં પણ એ બીલી વૃક્ષનું મોટું ફળ પડવાથી શબ્દાયમાન થઈને માથું ફર્યું, માટે નિપુણ્ય પુરુષ જે ઠેકાણે જાય છે તે ઠેકાણે આપત્તિઓ સ્વતઃ આવે છે.
એણી પરે ફરીઓ, સહસ એક ઉન્નતિ,
થાનકે દુઃખીઓ, કરી બહુ માનતિ. થિતિ તસ્કર અનળ જળ, સ્વચક્ર પરચક્ર મારથી, એમ અનેક વિઘન હેતે, કાઢિયો ઘરબારથી, ૧. પાટિયું ૨. લૂંટારાઓએ ૩. માથાની ટાલવાળો ૪. ઝાડની નીચે પ. માથું
