________________
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ
अश्वप्लुतं वारिदगर्जितं च, स्त्रीणां चरित्रं पुरुषस्य भाग्यम् । अवर्षणं चापि हि वर्षणं च देवो न जानाति कुतो मनुष्यः ॥ २॥
૨૩૨
ભાવાર્થ: (૧) દુર્બળ, અનાથ, બાળ, વૃદ્ધ, તપસ્વી તથા અન્યાયથી પરાભવ પામેલા જનો, એ સર્વને રાજા છે તે જ ગતિ છે, અર્થાત્ ૨ાજાનો જ આશરો છે. (૨) અશ્વનો દોડતી વખતે થતો શબ્દ, મેઘનો ગર્જારવ, સ્ત્રીઓનું ચરિત્ર, અને પુરુષનું ભાગ્ય તથા વરસાદનું વરસવું, અથવા નહીં વરસવું, તેને દેવ પણ જાણી શકતા નથી તો મનુષ્ય તો ક્યાંથી જ જાણી શકે?
સવિ વાત જણાવી, સાચી પણ મન નાવી, કારણ પણ તેહવાં, જેહવું હોયે ભાવી, રાજપુરુષે જાણ્યું, એહવો નિશ્ચય કીઘ, જામાતા દુષ્ટ, સતીને કલંક એ દીધ. ૧૫ વધ આદેશ દીધો, કીધો કો ન વિલંબ, એહવે તે ચોર તિહાં, આવ્યો પૂઠે લંબ, કહે રાજન નિસુણો, એહનો સવિ સંબંધ, સુણી ધર્મી જન કહે, એહ પુરુષ નહીં વધ્યું. ૧૬ રાજાને મહોટું, પુણ્ય પ્રજા જે રાખે, અધિકારી તેહિજ, પુણ્યકરણી જે દાખે, એમ નિસુણી રાજા, જામાતાને મેહેલી, શણગારી શહેરમાં, કરતો બહુવિધ કેલી. ૧૭ રાસભે આરોપી, તે કુલટાને ભમાડી, શિર મૂંડી શહેરમાં, આગળ કાહલી વજાડી, પુર પશ્ચિમ દ્વારે, કાઢી ગાઢી વિગોઈ, જે એહવાં લક્ષણ, કરશે તે એમ હોઈ. ૧૮ यतः- आवर्त्तः संशयानामविनयभवनं, पत्तनं साहसानां दोषाणां सन्निधानं कपटशतमयं क्षेत्रमप्रत्ययानां । स्वर्गद्वारस्य विघ्नं नरकपुरमुखं, सर्वमायाकरंड स्त्रीयन्त्रं केन सृष्टं विषममृतमयं प्राणिनामेकपाशः ॥ ભાવાર્થ:-સંશયને રહેવાનું સ્થાન, સાહસકામનું નગર, દોષનો ભંડાર, અવિશ્વાસોનું ક્ષેત્ર, સ્વર્ગદ્વારને વિઘ્નરૂપ, નરકપુરનું મુખ,
ર
3
૧. ગધેડા ઉપર બેસાડી ૨. ઢોલ ૩. નિંદા કરીને
"
