________________
ખંડ ૩ / ઢાળ ૧૬
હવે તુરંગે ચઢી બેઠુ જણા, તુરત તે વનમાં જાય; કુ તસ બંધન છેદી કરી, લેઈ નિજ પુર તે જાય. કુચ ૧૯ પંથે સુબુદ્ધિને સા કહે, એ શું કીધું કામ. દેવરજી;
કહે દેવર હું નવિ લઢું, એ ભોજાઈનાં કામ. ભાભીજી. ચ૦ ૨૦ વિષમોદકથી જો ઉગર્યા, તો એ આવી બુદ્ધ. ભાભીજી; એમ જાણી હવે રાખજો, નિર્મળ ચિત્ત વિશુદ્ધ. ભાભીજી. ચ૰ ૨૧ કાજ; કુ
રાતે વનમાં આવીયો, આવીયો, પુત્રી જોવા જોઈ પણ દીઠી નહીં, સુતા સુતા કહે ૨ાજ. કુ૨૦ ૨૨ હૃદયે સ્ફોટ થઈ નૃપ મૂઓ, શબ કહે એહવી ભાખ; કુ હત્યા લાગી કહો કેહને, કની નૃપ કુમર મિત્ર દાખ. કુ૨૦ ૨૩ જો જાણીને નવિ કહે, તો હત્યા તુજ હોય; કુ એહવું શબ ભાષિત સુણી, ચિત્ત વિમાસીને જોય. કુ૨૦ ૨૪ હત્યા ભૂપતિને શિરે, ચિક્ષુમાં જોતાં થાય. મૃતકજી; કેમ કુમરી મહોટી કરી, કહો કેમ તેણે રહાય. મૃતકજી; એ ભૂપતિ અન્યાય. મૃતકજી. ચ૦ ૨૫ એમ કુમર વયણાં સુણી, વડે બેઠો શબ જાય; કુ એ બહુલો હઠ દેખીને, કુમર ચિંતે મનમાંહે. કુણપજી. ચ૦ ૨૬ તવ કુમ૨ને વળીય કથા, કહેવાને કરેય વિચાર. કુણપજી; અચરજકારી લોકને, સુણતાં ચિત્ત ચમકાય. કુણપજી. ચ૦ ૨૭ II ઢાળ સોળમી ॥
(રાગ ભૂપાલ, દેશી સખણિયાની, જાતિ ચોપાઈની. વિ વિ નગરીમાં વસે રે સોનાર—એ દેશી)
૨૨૩
ગંગાઘરને કરી જુહાર, કહે કથા શબ તેણી વાર; નગરી ભોગવતી છે નામ, કામી મન લાગે અભિરામ. ૧ રૂપસેન નામે નરપતિ, મનમાની સ્રી નવિ હતી; પંજરામાંહે રહે શુક એક, વારુ કલાવિચક્ષણ છેક. ૨ એક દિન રૃપ તે શુક પૂછીઓ, કાંઈ જાણે છે એમ સૂચીઓ; કીર કહે હું જાણું સર્વ, કહે નૃપ એહમાં શ્યો તુજ ગર્વ. ૩
