________________
૨ ૨ ૧
ખંડ ૩ | ઢાળ ૧૫
નવમી નિશિ તેણે પંથથી, પહોંતો રાજકુમાર; હરખી તેહને દેખીને, રમે તસ સાથ કુમાર. ૯ કુમરી કહે કેમ જાણીયો, ગૂઢ હૃદયનો ભાવ; મુગ્ધપણાથી તેણે કહ્યો, એ સવિ મિત્ર પ્રભાવ. ૧૦ હર્ષે કરી જમાડીઓ, કરી આદર બહુમાન; દેવર કાજે આપિયા, વિષ મોદક મન વામ. ૧૧ કુમર નિજ થાનક આવીઓ, દાખી સઘળી વાત; મોદક તમને આપી, તુમ નામે હરખે ઘાત. ૧૨ કહે સુબુદ્ધિ નામ મારું, નવિ જાણે શ્યો રાગ; મુગ્ધપણાથી એણે કહ્યો, પણ ઇહાં ગૂઢ અથાગ. ૧૩ એમ શંકા લહી ચિત્તમાં, ઉગ્યો સૂર પ્રભાત; મોદક લેઈ પાસે ઠવ્યો, શોચ કરે નિજ ગાત. ૧૪ એહવે માખી મૃત લહી, દેખી લો વિષમર્મ; ભૂમિમાંહે તે ઘાલીયો, દેવરને સુખ શર્મ. ૧૫
|ઢાળ પંદરમી |
| (હમીરિયાની દેશી) મંત્રી કુમરને શીખવે, એણી પરે કરજો વિચાર, કુમરજી; રાત્રે જાઓ તિહાં એમ કરો, જે હું કહું તે વિચાર, કુમરજી; ચતુર તે નર ભૂલે નહીં, જાણે સવિ પરપંચ, કુમરજી, પણ સજ્જનથી માઠું નવિ હુયે, ખલ ન કરે ખલખેચ. કુચ્ચ૦ ૧ કુમર નિશાએ તિહાં ગયો, રમતાં વોલી રાત; કુલ નિદ્રાળુ થઈ પરગડે, સૂતી ફરી પ્રભાત. કુન્ચ ૨ જંઘાએ રેખા ત્રણ કરી, ત્રિશૂલ તણે આકાર; કુછ નેઉર લઈને આવીયો, નિજ ઘર રાજકુમાર. કુચ૦ ૩ તે પ્રભાતે યોગી થયા, ગયા સમશાન મઝાર; કુળ મંત્રી ગુરુ શિષ્ય રાજશું, જાણે મંત્ર પ્રચાર. કુન્ચ૦ ૪ શિષ્ય ગયો કનકાપણે, લેઈ નૂપુર તેહ; કુ મૂલ્ય દીયો મુજ એહનું, બહુમૂલુ છે એહ. કુચ૦ ૫
૧. પ્રપંચ ૨. નૂપુર
