________________
ખંડ ૩ | ઢાળ ૧૧
૨૦૫ સૈન્ય મહોટું દીઠું તિહાં રે, ગજ રથ તુરગ અપાર; તિહાં પટમંડપમાં રહી રે, સોવન પત્યેક મઝાર. કૌ૦૨૩ કુસુમ ક્રિીડા કરતી થકી રે, સખી બહુ છે પરિવાર; શ્વસુર ઘરેથી જાયતી રે, જનક ઘરે ભાઈ લાર. કૌ૦૨૪ પદ્મિની પેખી હું થયો રે, રાગી પણ નહીં ભાગ્ય; એક દિન તિહાં છાનો રહ્યો રે, પણ હરવાનો નહીં લાગે. કૌ૦૨૫ શીલરક્ષા પતિની વળી રે, રક્ષા દેઈ અભંગ; તેણે કરી માહરું ચિંતવ્યું રે, માઠું ન થયું અંગ. કૌ૨૬ દુમણો થઈ દેશે ફરું રે, ૧કની જોઉં તેહ સમાન; તું દેખી રૂપે સરખી રે, મેં આણી એણે ઠામ. કૌ૦૨૭ હું પરણીશ હવે તુજને રે, દેઈ ફળાદિક ભક્ષ; સિત અંજન કરી વાનરી રે, કિહાંઈ ગયો તે દક્ષ. કૌ૦૨૮ ત્રીજે દિને તે આવિયો રે, કરી મુજ માનવ રૂપ; દેઈ મોદક લગન પૂછવા રે, ગયો સામગ્રી અનૂપ. કૌ૦૨૯ આજ મધ્યાā ગુરુ વાસરે રે, લગ્ન અછે દુઃખ થાય; આવશે હમણાં પાપિયો રે, વિદ્યા સાઘન ઠાય;
ગયો વન માંહે ઘાય. કૌ૩૦ બુઘ રાત્રે વા ગુરુ દિને રે, આવીશ હું નિરધાર; પાણિગ્રહણને કારણે રે, કરી સઘળા આચાર. કૌ૦૩૧ રે ખેચર શું જડ થયો રે, તું મુજ તાત સમાન; કેમ પરણીશ તું પાપિયા રે, વયણ મેં કહ્યું ઘરી શાન. કૌ૦૩૨ એમ નિસુણી હસીને ગયો રે, વાનરી કરીને આજ; બુઘ રજની તો વહી ગઈ રે, પ્રભાતે આવશે આજ;
કરશે અઘમ અકાજ. કૌ. ૩૩ મેં મારું વીતક કહ્યું રે, હવે કહો તુમે છો કોણ; કેમ હાં આવવું થયું રે, હો સવિ ચરિત્ર ન ગૌણ. કૌ૦૩૪ સાહસિક શિરોમણિ રે, આવ્યા તુમે મહારાય; ભાગ્યે માહરે બળ કર્યું રે, દુષ્ટથી છોડાવો ઠાય. કૌ૦૩૫ ૧. કન્યા ૨. શ્વેત
