________________
ખંડ ૩ / ઢાળ ૧૦
તિહાંથી કિશિ ખબર ન પાવ્યા, વિલખા થઈ પાછા આવ્યા; કહે રાજા હવે શુભ દિવસે, મોકલીશે સવિ તે દેશે હો માય. પિ૦૨૩ સુખશાતા સહુને થાવે, શ્રીચંદ્ર વર્ષો મન ભાવે; પુત્રી પણ તેહિ જ ધ્યાવે, ભાગ્યે સવિ શુભ થઈ આવે હો માય. પિ૦૨૪ હવે ક્ષત્રિય વેશ ઘરીને, ચાલ્યા શ્રીચંદ્ર મન્ન કરીને; ચંદ્રાદિક યશનો રાશિ, શ્રીચંદ્ર ચલે પરવાશિ હો માય. પિ૦૨૫ કોઈક મહા અટવી આવી, રવિકિરણ ન હોવે પ્રભાવી; જિહાં પલ્લિપતિના જોરા, ઠામે ઠામે ચરડ ને ચોરા હો માય. પિ૦૨૬ બહુ જાતિ જનાવર બહુલાં, મૃગ ચિત્રક શંબર શશલાં; બહુ ભાતિના તરુઅર રાજી, હોઈ ધી૨જ ઘર બહુ રાજી હો માય. પિ૦૨૭ તિહાં જાતે તૃષાયે પીડે, ઉચ્ચ દેશે જોઈ તિહાં નીડે; જળથાનક દીઠ સંકેત, એકણ દિશે જાય પંખી પોત હો માય. પિ૦૨૮
૨૦૧
એહવે એક દિશે અતિ ઝલકે, તેજે રવિ મંડળ ચળકે; તેજે અંધકાર પણાસે, ચિત્ત ચિંતે એ શું ભાષે હો માય. પિ૦૨૯ તેણે ઠામે જાઈ જાઈ જોવે, ચંદ્રહાસ ખડ્ગ એ હોવે; કેહનું એ કોણે વીસાર્યું, કે ભૂચર ખેચરે ધાર્યું હો માય. પિ૦૩૦ તસ સ્વામી સઘળે જોયો, પણ દીઠો ન ક્યાંયે કોયો; ચિંતે મન કિણહી વીસાર્યો, કિવા પડ્યો કિંવા હાર્યો હો માય. પિ૦૩૧ એમ ચિંતી હાથમાં લેવે, ઘારા તીખી તસ જોવે; ઉપકાર સરિખી બુદ્ધિ, થાય એ નીતિ પ્રસિદ્ધિ હો માય. પિ૦૩૨ વંશજાલની ઉપરે વાહ્યું, કમળનાળ પરે છે દાયું; વંશજાલ માંહે નર રહિયો, અઘો મુખે તસ શિશ ઉન્દરિયો હો માય. પિ૦૩૩ અહો! કોઈ અકારજ મહોટું, થયું લાગું પાપ એ ખોટું; નરકે પણ ઠામ ન પામું, કેમ એ અપરાધને વામું હો માય. પિ૦૩૪ એમ આતમ નિંદા કરતો, અજ્ઞાનપણું મન ઘરતો; આવ્યો તવ નરની પાસે, તસ કરે દીએ ખડ્ગ ઉલ્લાસે હો માય. પિ૩૫ હું અપરાધી તાહરો, કર છેદ હવે તું માહરો; તે બોલ શકે નહીં બોલી, પાછું કર અસિ દીએ ઢોલી હો માય. પિ૦૩૬
શ્રી ૧૪
