________________
૧૮૪
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ બહુ ઉત્સવશું નગરમાંહે થઈ, પામ્યો નૃપનું ગે; જેહવે આવે તે હવે બટુઓ, બોલ્યો એક સસનેહ રે. હમ૨૨ તારક નામે ભટ્ટ પયંપે, તેહના ગુણ વાચાળ; અહો અહો અમે પૂરણ ભાગ્યે, નિરખ્યો ભાગ્ય રસાળ રે. હમ-૨૩ गाथा- तईया विवाह समो, धणवई पमुहाण अट्ठ कन्हाणं;
सिरिचंदो सिट्टि घरे, जो दिट्ठो सो इमो जयउ. १ અર્થ-લગ્ન સમયે ઘનવતી વગેરે આઠ કન્યાઓને જે પરણ્યો છે. તે શ્રીચંદ્રને શેઠના ઘરે અમે દીઠો છે, તે શ્રીચંદ્ર જયવંત વર્તો. એમ ગાથા નિસુણીને હરખ્યા, સવિ આપે તસ દાન; નૃપ લેઈ નિજ અંકે કુમરને, આપે અતિ બહુ માન રે. હમ ૨૪ રાજા આપે સિંહાસન બેઠા, પામી અતિ આણંદ; સકળ લોકને વિસ્મય પેઠો, જુવો કુમર શ્રીચંદ્ર રે. હમ૨૫ પાદ પીઠે પુત્રીને થાપી, કહે રૂપ એ નિરખો; કુંડળ નામ મુદ્રા અનુકારે, ગોષ્ઠી કરવા સરિખો રે. હમ૨૬ સર્વ લોકની સાખે ભાખે, પ્રિયંગુમંજરી પુત્રી; રૂપે નિર્જિત માર કુમારેંદ્ર, ગોષ્ઠી કરો ઘરી મૈત્રી રે. હમ ૨૭ સ્ત્રીના ભેદ કહ્યા પ્રભુ કેતા, લક્ષણ જાતિ વિભેદ; તે દાખો અમને હવે ઇહાં કણે, ભાંજો મનનો ખેદ રે. હમ ૨૮ કહે શ્રીચંદ્ર ભદ્રગતિ ભદ્ર, સ્ત્રીના ભેદ છે ચાર; પદ્મિની હસ્તિની ચિત્રિણી શંખિની, મૂલ ભેદ એ ચાર રે;
સુણીએ તાસ વિચાર રે. હમ૨૯ લોક થોક મળિયા સવિ જોવા, કરત કોલાહલ શોર; કૌતુક એક અને વળી સહેજે, સુણવું જેમ ઘન મોર રે. હમ૦૩૦ કેઈક ઘરના કથલા કૂટે, કેઈ કરે પરનિંદા; કેઈક આપ તણા ગુણ દાખે, મળિયા માણસ વૃંદા રે. હમ૦૩૧ પરણ્યો તે પરદેશે ચાલ્યો, હૈયાં છે મુજ નાનાં; કેઈ કહે એ વેળાએ શું, રહીએ છાનામાનાં રે. હમ-૩૨ સુખીયાને સઘળું એ સૂઝે, શું એહથી કાંઈ ન સૂઝે; કમાઈએ જો ભારો વહીએ, તો ભારાથી ભેંશ દૂઝે રે. હમ૦૩૩
