________________
૧૮૦
શ્રી ચંદ્ર કેવલીનો રાસ શેલડીયાં પરે ગહિલો જાણે, અંતે વિરસ દુઃખ દેહડીયાં, દિવાના પરે ફરે પુર વને, ભીંતર બાહિર સેરડીયાં. ૧
નીંદ ન આવે બે રસિક ન રયણી વિહાણે,
અન્ન ન ભાવે બે, ઘીરજ મનમાં નાણે. નાણે કાંઈ શંકા જાણી રંકા, લંકાપતિ પરે દુઃખ પામે, ગળ શોષ સંતાવે ઠોર ન પાવે, જન માંહે અપયશ પામે, રાજ મર્યાદા ઘરે નવિ તેહની, જેહની મતિ સ્ત્રીશું બાંઘી, ઇહ ભવ પરભવ કેરો કોઈ, પરમારથ ન શકે સાથી. ૨ રાગ દેખાવે બે, રાતિ કણયર કળીયાં,
અંતર કાળી બે, કાઠી બોર કે કળીયાં. મળિયાશું હેજે હલીમળતી, છિન્નમેં છેહ દેખાવતીયાં, ઝેર હળાહળથી પણ અધિકી, જેહની જાણીએ છતીયાં, ઇંદ્ર ચંદ નાગિંદ ભોલાયે, નિસુણી નિરુપમ જસ વતીયાં, હરિહર બ્રહ્મા તરુણી પુરંદર, વિકળ થઈ કરતા નતિયાં. ૩
વિષકી કદલી બે, ભૂમિ વિના જગ માંહિ,
વિફરી વાઘણ બે, વ્યાધિ મહા નિમ્નમાહિ. નિર્નામે કોઈ અપર મહાગ્રહ, વિષ નામાંતર નિપાયું, ફિણિ વિણુ સાપિણી પાપણી જાણે, જસ મન તરુણીશું લાગ્યું, દ્વાદશમો છાયા સુત બેઠો, જસ મન પરતરુણી ઈહા, ગતિ મતિ છતિ સવિ હોઈ હીણી, હોયે વળી દુર્બળ દેહા. ૪
ઇમ મન જાણી બે, ચંચળતા નિવારી,
ધૃતિ મતિ ઘરિયે બે, ગુરુ શિક્ષા ચિત્ત ઘારી. ઘારીને શિક્ષા થઈય દક્ષા, લખ્યા લેખ ન છૂટીને, તું કુમર ભૂપાળા, મદનપાળા સત્ત્વ થકી નવિ ત્રુટીજે, જ્ઞાનવિમળ મતિશું ચિત્ત ઘરજે, શીખ હમારી અતિ સારી, જેમ ઇહભવ પરભવે હોયે સુખકારી, સહેજ થકી સુણો નર નારી. ૫
|| પૂર્વ ઢાળ || એમ કરતાં જો કાર્યનો રે, કામ તણો મનકોડ. મ. ૩૧ તો ભાઈ રાજ્ય મૂકીને રે, શું ફરે પરદેશ; મઠ એકબુદ્ધિ તુજને દિયું રે, તું કર સુંદર વેશ. મ૦ ૩૨ ૧. ન આણે
