________________
૧૪૪
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ અહો અહો મનની ગૂઢતા, અહો અહો સાહસ ઘીઠા લો; અo તે સજ્જન કેમ વીસરે, જેહના ગુણ મીઠા લો. અ૦ ૮ રાજાદિક સવિ નયર તે, લોકે નવિ પાયા લો; અને એમ દિન ત્રય લગે સોચીયા, માનું રયણ ગમાયા લો. અo ૯ અન્નપાન ને બહુમાન, વાણિજ્ય વ્યાપારા લો; અo ગીત ગ્યાન શુભધ્યાન તે, નવિ કેણે ધાર્યા લો. અ. ૧૦ હવે ચોથે દિન જ્ઞાની મુનિ, કોઈ તિહાં આવ્યા લો; અo નૃપ ગૃપપત્ની ને શેઠ, પ્રમુખ સમુદાયા લો. અo
અહો ચંદ્રકળા સહાય લો. અ૦ ૧૧ વંદી મુનિના પાયને, ઠાય આપ આપણે લો; અo બેઠા ચિત્તડું લાઈને, મુનિ દેશના પભણે લો. અ૦ ૧૨ દેશના અંતે સૂરજવતી, કહે સાધુજી લો; અને મેં જયભયથી પુત્ર જે, મૂક્યા નિબંધેજી લો. અ૦ ૧૩ ઉપવનિકામાં પુષ્ક, તણે સમુદાયે લો; અo તિહાંથી લીધો કેણે, કહો જેમ સુખ થાવે લો. અ૦ ૧૪ જ્ઞાન થકી તવ સાધુજી, ભાષે સહુ સુણીએ લો; અ ભદ્ર ભાગ્યવંત પુત્ર તે, તેહની સુણીએ લો. અ. ૧૫ તસ હિત જાણ ગોત્રજ, દેવી કુળ ઘણીએ લો; અo જિહાં મૂક્યો છે તેહ, કહ્યું હવે ભણીએ લો. અ૦ ૧૬ લક્ષ્મીદત્ત શ્રેષ્ઠી અછે, લખમીવતી રાણી લો. અત્ર કોટી ધ્વજની કીતિ અછે, જગમાંહે જાણી લો. અ. ૧૭ મૂક્યો તિહાં તુજ પુત્રને, તે પુત્ર પરે પાલે લો; અo નામ દિયો શ્રીચંદ્ર તે, મુદ્રિકા નિહાલે લો. અ૦ ૧૮ અરે રાજન! તમે પહિલા, ‘અંકે બેસાર્યો લો; અo તિહાં રે અંતર સ્નેહનો, ઘણો મન ધાર્યો લો. અ. ૧૯ કણકોટ નયરનું, રાજ્ય દીઉં અતિ નેહે લો; અo તન દીઠે તપે, તન્ન એ લોકે કહીએ લો. અ. ૨૦ ૧. દુ:ખી થયા. ૨. ખોળામાં !
અરે
અંતર તેય દીઉં જ કહીએ ?
