________________
ખંડ ૨ | ઢાળ ૧૫
- ૧૪૩
પ્રેમ તે પ્રાણીને કરે, પ્રાણ તણો પરવાસ; પ્રેમ તે હિમ પર દાઝવે, મુખ મૂકે નિસાસ. ૧૨ શેઠ કહે નિર્ભાગ્ય હું, મૂલ્ય લિયું રથ ફેરી; તેણે વયણેથી નીસર્યો, લીધું દુઃખ ઉદેરી. ૧૩ માતા કહે કદિ મુખથકી, નવિ માગે સુત કાંય; મોદક આવી માગીયા, દીઘા વળી વહેંચાય. ૧૪ પણ મેં ઇમ નવિ જાણિયું, જે કરશે એમ વિકલ્પ; સુત વિણ સવિસૂનાં થયાં, મંદિર શહેર સુખ તલ્પ. ૧૫ *જળે તૈલ ખળે ગુહ્ય જેમ, પાત્રે પસરે દાન; તેમ પસરી એ વાતડી, પુરમાં તેહ નિદાન. ૧૬
| | ઢાળ પંદરમી ||. (માલીકેરે બાગમે, દો નારિંગ પક્કે રે લો, અહો દો–એ દેશી) સૂર્યવતી કહે નંદની, કેમ સ્વયંવરે થાપ્યો લો; અહો કેમ કેમ વિવાહ એ નીપનો, કેમ દાયજો આપ્યો લો. અહો કેમ ૧ વાત કહી સઘળી તિહાં, જેમ આવી પરણ્યા લો; અo યાવત દીધું દાન જે, ગાયને ગુણ વરસ્યા લો. અ૦ ૨ રાજ્યકુળ થઈ વાત છે, કમર નવિ દીસે લો; અo ચંદ્રકળા ગેઈ ઘરે, ચિત્તે નવિ હીંસ લો. અ. ૩ ગુણચંદ્ર રુદતો તિહાં ગયો, દુઃખિયો ચંદ્રકળા પાસે લો; અo કદ્દો સ્વામી તુજ મુજ તણો, કિહાં ગયો કબઆસ લો. અ૦ ૪ જો જાણો તો દાખવો, આથું દુઃખ થાવે લો; અo વહાલા વિણ જે દિહડલા, તે તો દુઃખમાં જાવે લો. અ૦ ૫ મુજશું અંતર નવિ હતો, પણ ન કહ્યું કાંઈ લો; અo જાણું એ દુઃખ પામશે, બહુ એમ મન લાઈ લો. અ૦ ૬ એમ સુણી ચંદ્રકળા કહે, સવિ ગુહ્યની વાતાં લો; અo તે કુણહી નવિ જાણિયો, જે નિશિમાં જાતાં લો. અ. ૭
૧. જલમાં તેલ, દુષ્ટ મનુષ્યના મનમાં ગુપ્ત વાત, પાત્રને આપેલું દાન જેમ ફેલાય છે, ગુપ્ત રહેતા નથી તેમ. ૨. આવશે ૩. દિવસ
