________________
૧૩૫
ખંડ ૨ / ઢાળ ૧૩ તે ભણી એ સમજાવીનેજી, જાઉં પછી વિદેશ; એમ ચિંતીને આવિયોજી, ચંદ્રકળા સંનિવેશ. સુ૦૧૫ વાત કહી સઘળી તિહાંજી, સમજાવી તે બાળ; તિહાં જે સ્નેહનાં વયણડાં જી, કોણ કહે તે વાચાળ. સુ૧૬
સ્નેહ માન નવિ સંપજેજી, તે જાણે કિરતાર; કે નિજ મનડું ભોગવેજી, જીવિત તસ આઘાર. સુ૧૭ શીખ ભલામણ તિહાં કરીજી, ચાલે જેહવો કુમાર; તેહવે મિત્ર આવી મળ્યોજી, શ્રીગુણચંદ્ર કુમાર. સુ૧૮ કહે સ્વામી એક વિનતિજી, ગાયને કીઘી જેહ; ભૂપ કુમરના વયણથીજી, માગ્યો અશ્વ મેં એહ. સુ૦૧૯ મેં માહરી બુદ્ધ કરીજી, નવિ માગ્યું એ સ્વામિ; હવે તે પાસે જઈ નવિ શકુંજી, તુમે દીઘું બહુ દાન. સુ૨૦ તમે ચક્રી દાતારમાંજી, વેચાણા અમો દાન; તે માટે ઉચિત ઘન દિયોજી, લ્યો રથ પાછો નિદાન. સુ૨૧ સુણી વાત કુમર કહેજી, દીઘું ફરી ન લેવાય; રથ શું કામ ન કો અપેજી, બોલ્યું અબોલ્યું ન થાય. સુ૨૨
ઉન્ને ૪–(શા ) जिलैकैव सतामुभे फणभृतां स्रष्टुश्चतस्रोऽथवा, ताः सप्तैव विभावसोर्निगदिताः षट् कार्तिकेयस्य च; पौलस्त्यस्य दशैव ताः फणिपतेर्जिह्वासहस्रद्वयं, जिह्वालक्षसहस्रकोटिगुणिता नो दुर्जनानां मुखे.
અર્થ-સજ્જન પુરુષને તો એક જ જીભ હોય છે, જ્યારે સર્પને બે જીભ હોય છે, બ્રહ્માને ચાર, સૂર્યને સાત, કાર્તિકેયને છે, રાવણને દશ, અને શેષનાગને બે હજાર જિતા હોય છે; પણ દુર્જનને તો લાખ હજાર કરોડ ગર્ણ જીભ હોય છે; અર્થાત્ જે બોલ્યું ફરી જાય છે તે દુર્જન હોય છે.
એમ કહી મિત્રને વાળિયોજી, અવર ન કહી કોઈ વાત; લેઈ ઉસંગે હૃદયે ભીડીનેજી, ચંદ્રકળા સુવિખ્યાત. સુ૨૩ ૧. મહેલ
