________________
ખંડ ૨ / ઢાળ ૧૩
૧૩૩
એ રૃપપુત્ર તુમ ઉપરે, દીસે છે રોષાળ; છળ જોવે છે અતિ ઘણા, જેમ ઉંદર ને બિલ્લાડ. ૧૪ ઘીર પ્રધાને પણ કહ્યું, પહેલાં જે થઈ વાત; તે પણ ચિત્તમાં ધારવી, ગાફિલ માર્યા જાત. ૧૫ જાસ પ્રસાદે પામિયે, કન્યાદિકના લાભ; તે રથ કેણી પરે આપિયે, જો ધરતી પર હોયે આભ. ૧૬ મૂલ્ય સવાયું દેઈને, ૨થ તુરંગની જોડિ; લીઓ પાછી એ સમ નકો, કરતા હોડાહોડિ. ૧૭ રાજાને કરો ભેટણું, જેમ રાજા હોયે પ્રસન્ન; તો સવિ મનો૨થ સંપજે, સહુ કહેશે ધન્ય ધન્ય. ૧૮ II ઢાળ તેરમી ||
(ઝાંઝરીયા મુનિવર ધન્ય ધન્ય તુમ અવતાર–એ દેશી) વચન સુણી એમ તાતનાંજી, ઉત્તર હૃદયે વિચાર; વિનય કરીને વીનવેજી, ખમો અપરાધ અપાર; સુણો તાતજી માહરા, માનો મુજ વચન પ્રમાણ; સુણો તાતજી માહરા, તુમે છો સુગુણ સુજાણ; સુણો તાતજી માહરા, શિર ધરું તુમચી આણ. દીઘું દાન જે યાચકાંજી, તે પાછું ન લેવાય; તે લેઈ નૃપને દીજિયેજી, તો લોકમાં હાંસી થાય. સુ નીચમાં નીચ કહાય. સુ॰ ૨ કેઈ ૨થ કેઈ હય ઘન ઘણાજી, ભાગ્યથી મળિયું સર્વ; વળી બહુ મળશે ભાગ્યથીજી, તુમ પરસાદે સર્વ. સુ॰ ૩ શેઠ કહે સુત તે ખરુંજી, એહવું તો જગમાંહિ; રાજાદિ ઇચ્છે ગજ ૨થાજી, દેઈ ઘન લેવે ઉચ્ચાંહિ. સુ॰ ૪ જે તે દુર્લભ દેખીએજી, તે એમ લેવે લોક; અર્થી ઘન સાટે દીએજી, એહમાં કોઈ ન શોક. સુ॰ પ
૧
કુમર તવ અણબોલ્યા રહ્યાજી, નિજ થાનક ગયા તામ; ઉત્તર દેતાં નવિ વધેજી, વૃદ્ધશું ન ૨હે મામ. સુ॰ ૬
