________________
૧૨૬
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ એમ ઉત્તર વાળી તાતને, સુખશું રહે નિજ ઘરમાંહે રે; કહિયેક ક્રીડા કરે બાગમેં, કહિયેક વળી શ્રીપુરમાંહે રે. મ૦ ૬ આવાસે કહિયેક નિજ રુચે, ફિરે ગિરિ શિખરે બહુમાન રે; એમ કરતાં કેતેક દિન અંતરે, થયો તે સુણજો સાવધાન રે. મ૦ ૭ ઊર્ધ્વ ભૂમે કુમર ક્રીડા કરે, પોતાના આવાસમાંહે રે; એહવે વાજિંત્રના નાદશું, પૂરિત દિગમંડલ પ્રાહે રે. મ૦ ૮ બંદી જન કીર્તિ ગાવતે, તિહાં મળિયા લોક અનેક રે; જિહાં જાય છે એ રાજમંડળી, બહુ જન નવવેશે છેક રે. મ૦ ૯ શેઠ ઘરને બારણે આવિયા, કિશું એ છે એમ કહે વાણી રે; જેમ મુદ્રિકા ભૂષણ સંગોપીએ, તેમ ગોપે શેઠ ઘર ઠાણ રે. મ૦૧૦ દેખી સૈન્યને આકુલ તે થયો, એ શું ડોકરી ઘરમાં વાઘ રે; એ તો રાઉલ જન દીસે અછે, અમ ઘર વ્યવહારી અતાઘરે. મ૦૧૧ એહવે ગુણચંદ્ર આવી નમે, કહે તાતજી તુમ વહૂ એહ રે; એ તો ચંદ્રકળા નૃપ નંદની, સવિ પરિકર દીસે તેહ રે. મ૦૧૨ સવિ વાત કહી વિવાહની, સુણી હર્ગો ચિત્તમાં શેઠ રે; પદ્મિનીને ગુણચંદ્ર કહે, પ્રણમો એ સુસરો નેઠ રે. મ૦૧૩ એ સાસુ આંસૂ હર્ષમાં, વરસે પામી ઉત્કર્ષ રે; સોચ્છાહિ સુખ આલાપનાં, પૂછે તિહાં આણી હર્ષ રે. મ૦૧૪ ગુણચંદ્ર કહે કિહાં થાપીયે, એ ચતુરંગ સેના થાટ રે; કહે શેઠ કુમરને પૂછીને, થાપો સઘળો એ ઘાટ રે, મ૦૧૫ વાતાયન બેઠા કુમરને, પ્રણમી પૂછે ગુણચંદ્ર રે; કહો સ્વામી એ કિહાં થાપીયે, વાહન ગજ રથ અક્ષુદ્ર રે. મ૦૧૬ શ્રીપુર નગરે સવિ થાપીયે, લહી આદેશ તે તેમ કીથ રે; સવિ વાત સુણી કહે શેઠજી, એ લાભ ઉત્કૃષ્ટો લીઘ રે. મ૦૧૭ અહો ધૈર્ય અહો નિર્ગર્વતા, અહો વિનયપણું અહો લજ્જ રે; પણ પુરપ્રવેશ ઉત્સવ તણો, મને હર્ષ રહ્યો અતિ સજ્જ રે. મ૦૧૮ હવે સપ્તભૂમિ આવાસમાં, રહી ચંદ્રકળા પતિ પાસ રે; જેમ દોગંદક સુર પરે, હરિ કમળા લીલ વિલાસ રે. મ૦૧૯
