________________
ખંડ ૨ / ઢાળ ૯
૧૦૭
એહવે દીપવતી તણા લાલા, સુત વરચંદ્ર કુમાર; વળી પદ્મિનીનો બંઘુ છે લાલા, જે. વામાંગ કુમાર. કુરૂ૦ ૨૪ સર્વ મળ્યા તિહાં એકઠા લાલા, નર્મ વચન કહે તામ; કહે વિવાહની યોગ્યતા લાલા, ઇહાં નહીં વિલંબનું કામ. કુરૂ. ૨૫ દુઘમાંહે જેમ શર્કરા લાલા, જેમ નાગવલ્લી પંગ વૃક્ષ; કલ્પવલ્લી કલ્પદ્રુમે લાલા, એ શોભા લહે દક્ષ. કુરૂ૦ ૨૬ તેમ તુમ યોગે પધિની લાલા, હોશે મહોદય યોગ; એહ કાર્ય કીઘે હુંતે લાલા, બીજા બહુ શુભ યોગ. કુરૂ ૨૭ કુમાર કહે એ સવિ ખરું લાલા, પણ હમણાં એ નહિ થાય; દિશિ જોવાને નીકળ્યો લાલા, વિણ પૂછ્યું માય "તાય. કુરૂ૦ ૨૮ વિનયી એ લક્ષણ નહીં લાલા, જિહાં નિજછંદે ચાલત; તે ભણી માનવને કહી લાલા, લજ્જાલુ કુલવંત. કુરૂ૦ ૨૯ લજ્જા ગુણની માવડી લાલા, લજ્જા ઋદ્ધિ નિદાન; લજ્જાહીન જે માનવી લાલા, નહીં તસ જ્ઞાન ન માન. કુરૂ૦ ૩૦ ચંદ્રવતી કહે તે ખરું લાલા, જે તમે બોલ્યા વયણ; એ તુમ કુલને ઉચિત છે લાલા, પરં તાત ભક્તિ પરવીણ. કુરૂ૦ ૩૧ પણ પૂર્વે ઉત્તમ જના લાલા, ભાગ્ય પરીક્ષણ કાજ; નીસરિયા છે પદપદે લાલા, તસ મળિયા છે ઘન રાજ. કુરૂ૦ ૩૨ તિહાં શું સવિ પૂછી ગયા લાલા, સર્વ છે ભાગ્યાધીન; પિતા તેહવોહિ જ રહે લાલા, પુત્ર હોયે જગત મુદિન. કુરૂ૦ ૩૩ કર્મ છે સહુનાં જુજુ લાલા, તે ભણી તુમે છો દક્ષ; જ્ઞાનવિમલ ગુરુ ભાગ્યથી લાલા, સંપદ મળે કેઈ લક્ષ. કુ૦૨૦ ૩૪
| | દોહા / સોરઠા || સોરઠા–ચંદ્રવતીનાં વયણ, સાંભળી ચિંતે ચિત્તમાં;
નૃપ રાણી માતા બહિન, કિમ ઉત્તર દિઉ એહમાં. ૧ તે હવે કહે અમાત્ય, શું દુષ્કર એહમાં અછે; ઘન વિવાહ ને રાજ્ય, ગૃહીને તો એ સઘળું રુચે. ૨ ૧. તાત, પિતા ૨. સ્વચ્છેદે
