________________
૧૦૩
ખંડ ૨ | ઢાળ ૮
બહુલા એમ વિલાપ તે ચંદ્રકલા કરે, શ્ને ચિત્ત વનમાંહે હેવાન થઈ ફિરે. ૩૨ એહવે ચતુરા તામ આવી સઘળું કહ્યું, ઉચિત વરાદિ ઉદંત જે માતપિતા લહ્યું; વળી વિશેષ દુ:ખપૂરે મૂચ્છ પામતી, સખીએ કીથી સજ્જ વિયોગ મન લામતી. ૩૩ પ્રિયંવદાએ તુરત પિતુને દાખવ્યું, તેહવી લેઈ ઉસંગે સુતાને સુખ ઠવ્યું; રે વત્સ ઘર ઘીરજ ત્યજ ઉત્સુકપણું, થાશે સઘળું ભવ્ય મ કર મન દૂમણું. ૩૪ તું તત્ત્વજ્ઞ સુદક્ષ મહામતિ ઘીર છે, દુઃખ મ કર મન કાંઈ તું કોમલ વપુ અછે; તુજ વિવાહે સ્વયંવર ઇચ્છા અતિ ઘણી, જે છે તે તો જાણે શ્રી જ્ઞાનવિમલ ગુણના ઘણી. ૩૫
|| દોહા || એમ નિસુણી પુત્રી કહે, તુજ કુખિ ઉપ્પન્ન; સતીએ જે પતિ મન ઘર્યો, તેહી જ વરે ન અન્ય. ૧ વિસ્તર સ્વયંવર મંડપે, કોઈ ન માહરે કામ; વર શ્રીચંદ્ર જ માહરે, અથવા અનલનું ઠામ. ૨ પુત્રી નિશ્ચય એવો, જાણી ચંદ્રવતી માય; સુભટ પ્રત્યે એહવું કહે, વિનવો દીપચંદ્ર રાય. ૩ તેહિ જ વરને જોયો, જે મન પુત્રી બદ્ધ; અવર ન કોઈ સંભવે, એહ યથારથ લદ્ધ. ૪ કુમરી મૂર્ચ્યુન વિલપવું, ચતુરાએ કહ્યું સર્વ; દીપચંદ્ર રાજા પ્રત્યે, મૂકી મનનો ગર્વ. ૫ સભા વિસર્જી તુરતમાં, આવે ચૈત્ય મઝાર; ગાયન જન પ્રઘાન મુખ, અવર વળી પરિવાર. ૬ પ્રદીપવતી રાણી તિહાં, સખી તણે પરિવાર; આવી સવિને પૂછિયું, પણ નવિ દીઠ કુમાર. ૭
