________________
૧૦૨
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ ચંદ્રકળા કેમ એહને વરશે જાણતી, સૂર્યવતીનો પુત્ર વિવાહ મન આણતી; તે તો મનોરથ સઘળા હૃદયમાં રહ્યા, જે કાંઈ કર્મ લખ્યા તે થાય ન જાય કોણે કહ્યા. ૨૫ જો એહવો સંયોગ કરીને તો યશ કિડ્યો, આપણને જગમાંહે મળશે જિસ્યો તિસ્યો; એમ કરતાં યથાશક્તિ સ્વયંવર મંડાવશું, રાજ્યપુત્ર કોઈ યોગ્ય વિવાહ કરાવશું. ૨૬ એહવે ચૈત્ય સમીપે સુચંદ્રકલા ભણે, સખી પ્રિયંવદા નામે જાઓ તે કિહાંઘણે; લહી તેહનો આદેશ જોઈ પુર પરિસરે, ઘર આપણ વન વાડી વાવિ સરોવરે. ૨૭ નવિ દીઠા તિહાં કોય મિત્ર કમર બિઠું, આવી એવી વાત જણાવી તે સહુ; નિસણી તેહ ઉદંત વિયોગ ભરી રડે, ક્ષીણ નિસાસા મૂકીને ઘરણી ઢળી પડે. ૨૮ હું નિર્ભાગ્ય શિરોમણિ આજ કિશ્ય કરશું હવે, એવો વર પામીને ખોયો તે દહે હવે; દુઃખપૂર મહમૂર તે એહવો ઊલટ્યો, જેણે કરી ગુણના દેશ વિવેક ગિરિથી લટ્યો. ૨૯ ગોત્રદેવી કુલદેવી કહો મુજ કિહાં ગઈ, સાર કરે નહીં કોય બેશુદ્ધિ તે ભઈ; ચૈત્યમાંહે જે મયૂર શકુન ને પૂતલી, પૂછે તેહની વાત જાણે થઈ વાઉલી. ૩૦ અરે શુક શુકી મેનાદિકને કહે મુજ પતિ, કેમ બોલાવ્યો નાહીં ન રાખ્યો કરી થિતિ; હવે માહરા કહો પ્રાણ કેણીપરે ઘારશું, કેહને દેખી આજ હૃદય દુઃખ વારશું. ૩૧ ઇહાં નહીં તુમચો વાંક એ વાંક છે મારો, મૂકી લજ્જા વિલગત તો શ્યો આશરો;
