________________
[ ૨૨ ]
માંડી. પણ સિંહ સામે સીધે સગ્રામ એવવાની આ પળને ત્રિપુ × કેમ જતી કરે? એણે આંચે ચડાવી.
સિહુ એક્લા હતા. એના હાથમાં વળી શત્રુ કયાંથી હાય ? એ પાછા જમીન પર હતેા. ત્રિપૃષ્ઠને પેાતાની યુદ્ધ-રીતિ અન્યાયી લાગી. વળતીજ પળે એ રથમાંથી નીચે ઉતરી ગયા. શસ્ત્રોને ફગાવી ઈને એ સિંહુ તરફ દોડયેા.
આવી વીરતા જિંઢગીમાં આ પહેલી જ વાર સિહુને જોવા મળતી હતી. એ સાબદો બની ગયા. એણે વન-જંગલેને ધ્રુજાવતી એક ત્રાડ પાડી. પોતાના પૂછડાના પછાડથી એણે આખા શાલિક્ષેત્રને ધ્રુજાવી મૂક્યું.
ત્રિપૃષ્ઠે સામી રાડ નાંખી : રે! વનરાજ ! બળાબળને નિર્ણય કરવા મેઢાને ઝંપલાવ ! આમ રાડા પાડવાથી શું વળવાનું છે !
સિંહ ચાર પગે કૂદ્યા. ત્રિપૃષ્ઠે પણ ઝનૂની ફાળ ભરી. માનવપશુ વચ્ચેને એ સંગ્રામ અજમનેા હતેા. પણ વાસુદેવની આગળ કેણુ તી શકે ? વળતી જ પળેામાં ત્રિપૃષ્ઠના નખરાળ-પંજામાં સિંહનું જડબું આવી ભરાયું. ને એ સિંહ ઊભા ને ઊભે! ચીરાઇ ગયેા. માનવ પાસેથી મળેલી હારનુ દુઃખ, એને મનથીય વધુ પીડા આપી રહ્યું. વનને રાજા સિસકાર નાખતે ધૂળમાં રગદેશળાઈ રહ્યો. ત્રિપૃષ્ઠે હની ચિચિયારી નાખી.
સિંહના સિસકારની કરૂણતાથી રથને સારથિ પીગળી ગયા. એણે કહ્યું : સિંહ ! તુ જો વનનેા રાજા છે, તે આ ત્રિપૃષ્ઠ-કુમાર ત્રિભુવનના રાજા છે. તુ ખેદ ન કર. સમાન કે હીન બળથી નહિ, પણ અધિક-મળથી તું મર્યા છે. માટે એને ખેદ ન હોય ! શેડી પળામાં સિંહે પ્રાણ મૂક્યા. એ નારકની દુખિયારી-અધિયારી ભેમ ભણી જવા રવાના થયા.
