________________
धर्मपरी०
॥ ४३ ॥
पनोरे, सांजल मूर्ख निरधार ॥ सांजलजो श्रोतारे, कथा यचरिज तणीरे ॥ ए की ॥ १ ॥ सांजली नारी रुदन करे श्रति घरे, कुटे हृदय ने शीष ॥ सगां साजन सदु श्रावी मल्यांरे, द्वार उजां पाडे चीस ॥ सां० ॥ २ ॥ मांदे बेठो राजा मन चिंतवेरे, दुवो रंगमां जंग ॥ मुजने सांतो कोइ एकांतमारे, यांवी लाग्यो व्यंग ॥ सां० ॥ ॥ ३ ॥ नारी कड़े तुमे मोटा राजवीरे, किहां सांतुं नथी ठाम ॥ कहो तो मजूस एक मोटो बेरे, मौन करी रहो धाम ॥ सां०॥४॥ कदे राजा तुमे शीघ्र थ हवेरे, म करो दील लगार ॥ चोथे खाने राजाने घालीयोरे, प्रपंच करी तेणी वार ॥ सां० ॥ ५ ॥ नर नारी श्राव्यां घरमां वहीरे, खारीम कारीम कीध ॥ एम करतां परजात थयो हवेरे, वात थइ परसीध ॥ सां० ॥ ६ ॥ वात सुणी दरबारमां राणी एरे, खबर करो जइ राय ॥ चाकर दोड्या नूपने शोधवारे, दीठा नहीं कोइ राय ॥ सां० ॥ ७ ॥ सचीवने शोध्या सारा शहेरमारे, दीसे नहीं कोटवाल | प्रोहीतने जोया वली चिहुं दिशेरे, फरी याव्या ततकाल ॥ सां० ॥ ८ ॥ राणी कड़े ए शेठ दतो वांकीयोरे, एनो माल होये जेह || राणी जाणे गुपत राजा वच्चेरे, मंगावी ले ते ॥ सां० ॥ ॥ ए ॥ सेवक दोडाव्या राणीए तताखणेरे, एढ्ना घरमां वस्तु सार ॥ लावो जश्ने
खंग २
॥ ४३ ॥
