________________
।
तनु होमे, वाम्युं विष कोण लेवे॥जेद थगंजित कुलना जोगी, ते केम फरी विष सेवे ॥मुन ॥७॥लोक हसे निज गुण सवि नीकसे, विकसे पुरगति बारी॥एम जाणीने कहो कोण सेवे, पाप पंक पर नारी ॥मु॥॥ वलीय विशेषे स्त्रीने संगे, बोध बीज वली जावे ॥ लोको मांही अपजश थावे,तो केम मरण न आवे ॥मुगाणा को मूरख चंदन काजे, बगरके कोयला थाणे ॥ विष हलाहल पीधा थकी जे, कोण चिरंजीवित माणे ॥मु० ॥१०॥सीता बोलीवचन रसालां, जेम अंकुश शुंडाल तोपण रावण न मेले चाला, ए. हनां कर्मनां काला ॥ मु०॥ ११ ॥ एहवी सीतानी जे वाणी, सांजले नित्य एम जा-1 णी ॥ सती जाणीने न कहे ताणी, आणतां शुं तो श्राणी ॥ मु० ॥१२॥ लीधा मेली| वात थ ते, अहिए बटुंदरी पकमी ॥ मेले तो थाय आंखे अंधो, खाधे मरे पड्यो जकमी ॥ मु०॥ १३॥ एणी परे मनमां जाणे रावण, करतां शुं तो कीधी ॥ थानारो थाशे जे श्रागल, लेतां शुंजे लीधी।मु० ॥१४॥ पांचमा खंम तणी ए ढाल, थाउमी सही करी जाणो॥रंगविजयनो शिष्य एम पनणे, नेमनी वात वखाणो ॥ मुण॥१५॥
उदा. सात मास नव दिन लगे, पूज्या थंजणपास ॥ अधिष्ठाता शेषनागजी, पसाय
