________________
Nn स० ॥ ४॥ एक दिन अशूचि टालवा काजे, कारी जरी चाब्यो दूर ॥ मल मोचन तकरी जव्यो तव, दीवं नदी श्राव्युं पूर॥ स॥५॥ शिला तरती श्रावीजल पर, देखी
अचंच्यो ताम ॥ वेगे जश्ने नृपने विनव्यु, सांजलो कौतक स्वाम ॥ स॥६॥ बाहिर नूमि गयो हूं वेगलो, नदी कीनारे उनो जाम ॥ मोटी शिला एक जलमां तरती, दीठी अमे अनिराम ॥ स ॥७॥ पुरोहितनी वाणी सांजलीने, राजा कदे विख्यात ॥ नूत जोटिंग व्यंतरे बलीयो, असंजव बोले वात ॥ स ॥ ॥ हरिजद्द शाही दृढतर बांध्यो, ढींक पाटु घणी मूके ॥नोपा आण्या मंडप तव मांड्यो, चाबख दोरी न चूके ॥ स ॥ ए॥ धूणे धंधोले अदत गटे, हाथ पाय शिर कूटे ॥ बुंब करतो हरिजट्ट चिंते, मरण आव्युं अणखूटे ॥ स० ॥ १० ॥ पुरोहित कहे सांजलो नृप लोका, जूवं बोट्युं नोहे साच॥नूत जोटिंग वलग्यो नथी मुजने, खोटुं हास्युंहस्यो वाच ॥स०॥१९॥ शिला तरंती नदीए नदीठी, बोडावो महाराज ॥ गुणसागरे ततखिण बोमाव्यो, हरिनट। पाम्यो घणी लाज ॥ स० ॥ १५ ॥ घरे ज पुरोहित चित्त चिंते, मुज मुख नूपे कर्यु कालु ॥ सत्य वचन बोलतां मुने कूट्यो, श्ह साटुं केम वाढुं ॥ स० ॥ १३ ॥ एकदा हरिनट्ट वनमां चाल्यो, वामीमां वानर दीग॥राजागुरुए शिखव्या नृत करवा, नव रस |
