________________
૧૩૦
સાથે ઘેટો યુદ્ધ કરવા શક્તિમાન નથી, તેમ તું પણ શ્રીપાર્શ્વની સાથે યુદ્ધ કરવા શક્તિમાન નથી. તેથી હે યવન ! તું તેમની આજ્ઞા અંગીકાર કર.' આ પ્રમાણે દૂત બોલ્યો ત્યારે યવનના સૈનિકો તેની સાથે વિપરીતપણે બોલવા લાગ્યા અને મારવા તૈયાર થયા.
તેવામાં—અરે મૂઢ સૈનિકો ! તમે શ્રીપાર્શ્વપ્રભુના દૂતને મારવા ઇચ્છો છો તે તો તમારા પોતાના જ સ્વામીને ગળે પકડી અનર્થરૂપી કુવામાં નાંખવા જેવું કરો છો ઇંદ્રો પણ જેની આજ્ઞાને મસ્તક ૫૨ મુગટની જેમ ચડાવે છે, તેના દૂતને મારવો તે તો દૂર રહો, પરંતુ તેની હીલના પણ દુઃખ આપનારી છે.” આ પ્રમાણે કહી મંત્રીએ તે સુભટોને નિવારી પછી સામવચનથી તે દૂતને કહ્યું કે—“હે ભદ્ર ! આમનો આ એક અપરાધ તમે માફ કરજો અને પ્રભુને આ વાત કહેશો નહીં. શ્રીપાર્શ્વપ્રભુના ચરણકમળને વાંદવા માટે અમે હમણાં જ આવીએ છીએ.” આ પ્રમાણે સમજાવી તે દૂતને મંત્રીએ વિદાય કર્યો.
પછી પોતાના સ્વામીના હિતને ઇચ્છતા મંત્રીએ રાજાને કહ્યું કે—‘હે દેવ ! ભવિષ્યનો વિચાર કર્યા વિના તમે સિંહની કેશવાળીને ખેંચવા જેવું આવું વિપરીત પરિણામવાળું કાર્ય કેમ કરો છો ? ઈંદ્રો પણ જે પાર્શ્વપ્રભુના પત્તિઓ છે તેની સાથે તમારું યુદ્ધ શી રીતે હાઈ શકે ? તેથી હજુ પણ કંઠ પર કુઠાર ધારણ કરીને તમે પાર્શ્વનાથનો આશ્રય કરો, તેમની પાસે તમારા અપરાધની ક્ષમા માંગો અને તેમની આજ્ઞા અંગીકાર કરો. જો આલોક અને પરલોક સંબંધી સુખની ઇચ્છા હોય તો તમારે આ કાર્ય કરવું ઉચિત છે.”
આવુ મંત્રીનું વચન સાંભળી કે—‘હે મંત્રી ! તમે મને ઠીક બોધ કર્યો.' એમ કહી પોતાના કંઠ પર પરશુ રાખી પરિવાર સહિત તે યવનરાજા શ્રીપાર્શ્વપ્રભુ પાસે ગયો. ત્યાં પ્રતિહાર દ્વાર રજા લઈ સભામાં જઈ પ્રભુને નમસ્કાર કર્યા. પ્રભુએ તેના કંઠ પરથી કુઠાર મૂકાવી દીધો, ત્યારે ફરીથી નમસ્કાર કરી યવન રાજા બોલ્યો કે—‘હે નાથ ! તમે સર્વને સહન કરનાર છો, તેથી મારો આ અપરાક્ષ ક્ષમા કરો, મને ભય પામેલાને અભયદાન આપો અને મારા પર પ્રસન્ન થઈ મારી લક્ષ્મીન ગ્રહણ કરો.'