________________
ઉદાસીનતા મગનમયી
[૩૫]
મેાહુની લીલા વિચારતા કુમાર વમાન ત્યાં ને ત્યાં સ્થિર થઈ ગયા !
.
સુવર્ણ પિંજરમાં બેઠેલા મયૂરે ટહુકાર કર્યો !
:
એની ભાષામાં એ જાણે કે બેલી ગયા.... અહે! પેલા કહેવાતા વીતરાગામાં ય રાગની લીલા! અને આ સરાગીમાં ય વીતરાગતાનાં દર્શન.
ધન્ય હે! રાજકુમાર વર્ધમાન !’
c.
છ છ મહિના ભગવાનની ગોચરી સંગમે ભ્રષ્ટ કરી, જેથી છ મહિના નિર્જળા ઉપવાસ કરવા પડયા. છતાં ભગવાને ઇન્દ્રને ખૂમ ન મારી કે આ નાદાન સંગમને જરા સંભાળી લેજે, જરા ખૂણામાં લઈ જઈ એની ખબર લેજે. જે ભગવાન જન્માત શરીરના પગના અંગૂઠાથી સાનાના મેરુ કૉંપાવતા હતા, તે ભગવાને ધાયું હોત તે સંગમને મગફળીના ફાતરાની જેમ ખાંડી નાખ્યા હૈાત. ધાર્યું હાત તા ભગવાને સંગમને કાળના પડછાયામાં ગાળી દીધા હાતએવી રીતે કે તેના રહ્વાસઘા પરમાણુ પણ ભેગા કરતાં કરાડા વર્ષ નીકળી જાત !
