________________
[૨૦]
ત્રિભુવનપ્રકાશ મહાવીરદેવ અમૃતા એંશી વર્ષની ડેકરી બને છે. ચામડી લચી પડે છે, કેડ વાંકી વળી જાય છે, દાંત પડી જાય છે, માથું અનાયાસે ધ્રુજ્યા કરે છે, પગ લથડે છે.
ઘરના અંધારિયા ખૂણે ખાટલે પડેલી અમૃતા મૃત્યુની રાહ જોઈ રહી છે. હવે આ જીવન કરતાં મૃત્યુમાં ઓછી કડવાશની, એ કલ્પના કરે છે.
કાળપુરુષને હંટર લગભગ સ્વસ્થાને પાછો આવ્યો છે. - અમૃતા મૃતા બને છે. મૃતાને દેહ આગમાં ભડભડ બળે છે. દેહની રાખ બને છે. રાખને ઢગલો પવનના સુસવાટે વેરાય છે. માટીમાં માટીનું વિલીનીકરણ થાય છે.
કાળપુરુષને હંટર-ઘડિયાળના લેલકની જેમ-સ્વસ્થાને આવી ગે છે. હાય! કરુણતા ! અમૃતા મૃતા બની !
રૂના તાર, તારનું કાપડ, કાપડનું વસ્ત્ર, વસ્ત્રનાં ચીથરાં અને ચીથરાને વિનાશ-આ બધું ય કાળપુરુષના હંટરની એક જ પૂર્ણ પરિકમ્મા બની જાય છે.
| માટીને ગેળ, ગળાને ઘડે, ઘડાનું પનિહારીના માથે સન્માન. પછી એનાં ડીકરાં, ઠીકરાંના કટકા, કટકા કટકાના ચૂરા. થઈને માટી...આ બધું ય કાળપુરુષના હંટરની એક જ યાત્રામાં બની જાય છે.
લાખે સર્જનેનું એક જ હંટર વિઝાતા વિસર્જન કરી નાખવાની કાળપુરુષની સર્જકશક્તિની તે શી કલ્પના કરવી ?
કેણ કહે છે રથમુસલ અને શિલાર્ક ટક યુદ્ધમાં થયેલ ઘનઘોર માનવસંહાર માનવનિમિત હતો? ના, ના. કાળપુરુષના હંટરે જ એ માનવેને ધરતી ઉપર ઢાળી દીધા હતા!
તીર્થકર દેવેની ઉપર પણ એને જ હંટર વિઝાયે હતું!
કેનેડીનું કે ગાંધીનું ખૂન એ કાળપુરુષે જ કર્યું હતું, ઓસ્વાલ્ડ કે ગોડસેએ નહિ! નહિ જ.
પંડિત ઓંકારનાથ કે ગામા પહેલવાનના દેહને આ કાળ
ને ધડો,
થઈને એનાં
