________________
[૨૨૬]
ત્રિભુવનપ્રકાશ મહાવીરદેવ પણ કરતાં એને મન ઘણું કીમતી હતું. રાજવીપણાના વૈભવે તે વીરશાસનના ભિક્ષુપણાના વિરાટ વૈભવ પાસે ખૂબ વામણા અને અત્યંત તુચ્છ લાગતા હતા.
અભયે મનેમન ગાંઠ વાળી દીધી કે હવે રાજેને સ્વીકાર તે ન જ કરે અને .. અજય! અભય માટે સેનાને એક દી” ઊગી જશે જ્યારે સર્વવિરતિધર્મના પંથે પિતાજીની સહર્ષ આજ્ઞા લઈને મંત્રીશ્વર અભય ડગ માંડી દેશે.
અજય! કમાલ, કમાલ છે આ જિનશાસનની; કે જેના ધનાઢ્યો, સત્તાપત્તિઓ, નમણી નજાકત કન્યાઓ, રૂપસુંદરી અને ગર્ભશ્રીમંત યુવાને, અભિનવ પરિણીત યુગલે સર્વવિરતિધર્મના કાંટાળા કઠોર પંથે ડગ માંડી દે છે. રે! જે જિનશાસન પ્રતિ મહાપંડિત અને જ્ઞાન વિષ્ઠ વિકે પણ ઘણી મોટી સંખ્યામાં ખેંચાયા, તે જૈન કુળમાં જ જન્મ પામેલા અભયે, શાલિભદ્રો કે ચંદનબાળાઓ તે મહામંગલકારી જિનશાસનને પિતાનું જીવન સમર્પણ કરે તન, મન અને ધન કુરબાન કરે તેમાં શી નવાઈ?
અજ્યની આ અમૂલખ કર્મ નિજર કરતી પવિત્ર વિચારધારા એકાએક અટકી પડેકેમકે વૃન્દ ગણધર ભગવંત શ્રી સુધર્માસ્વામીજીની વસતિ પાસે આવી પહોંચ્યું હતું. સહુએ ગગનભેદી નાદે શાસનપતિ ત્રિલેકગુરુ, પરમાત્મા મહાવીરદેવની યે પિકારી હતી; ગણધર ભગવંત શ્રી સુધર્માસ્વામીજીની જય બોલાવી હતી.
