________________
કદાગ્રહી જમાલિ
[૧૧] નિરવધિ બન્યું હતું. પછી તે તેને આત્મવિશ્વાસ ખૂબ વધી ગયે. તેણે જમાલિ મુનિની સાથે રહેલા ભાવુક શિષ્ય સાથે પણ તત્વની ઊંડી ચર્ચા કરીને સમજાવ્યા. એક પછી એક જે સાચું તત્ત્વ સમજતા ગયા તે પરમાત્માની શરણે જઈને પાપશુદ્ધિ કરતા ગયા. બધા ય શિષ્ય શુદ્ધ થયા. કમાલ કરી એક કુંભારે.... કેટલાયને એણે ઉન્માર્ગથી અને દુર્ગતિના ખાડામાંથી બચાવી લીધા ! રહી ગયે એક માત્ર જમાલિ મુનિ કે જે મરીને થયા હલકી કક્ષાના કિબિષિક દેવ ! ઘેર તપશ્ચર્યા કરી તે ય...... એક વાત સિવાયની બધી વાતેમાં પરમાત્માની સાથે એક મત હતા તે ય...
રે! પરમાત્માની પાસે જઈને પરમાત્માને જે આત્મા વૃષ્ટ થઈને કહે કે, હું સાચે સર્વજ્ઞ અને સર્વદશ છું.” એવા મિથ્યાભિમાની, અત્યંત કદાગ્રહીની મૃત્યુ બાદ હલકી દશા થાય તેમાં શી નવાઈ?
કેવા હતા; અને ખા ભગવાન ! જેની સાથે ૫૦૦ રાજકુમારેએ અને એક હજાર સ્ત્રીઓએ દીક્ષા લીધી હતી ! જે સંસારીપણાના બે બે સંબંધ-જમાઈ અને ભાણેજ ધરાવતા હતા; જેઓ મુનિજીવનમાં એક હજાર ક્ષત્રિય મુનિઓના આચાર્યપદે વિભૂષિત થઈ ચૂક્યા હતા, જેમની સંસારી પત્ની અને પિતાની સંસારી-પુત્રી પ્રિયદર્શનાની ભારેથી ભારે લાગવગ લાગવાની પૂરી શક્યતાઓ હતી છતાં....
એ વીર આપ તેમની શેહશરમમાં ન આવ્યા. વગ કે લાગવગમાં ન અંજાયા. ઊલટું આપના શ્રીસંઘે તે જમાલિ મુનિને સંઘ બહાર મૂકી દીધે !
આ જ આપના વીતરાગપણની ખુલ્લંખુલ્લા સાબિતી છે. કેટિ કેટિ વંદન; એ જગવંદનીય વીરપ્રભુને !
