________________
અનાસક્તયાગી શાલિભદ્
વાત સાંભળવા મગધરાજ સદા ઉત્સુક હતા.
માતા ભદ્રા એ જ અવસરે પહોંચી ગયાં. અજય અને સજય પણ થોડીવારમાં ત્યાં આવીને થાડે દૂર ઊભા રહી ગયા.
માતા ભદ્રાએ વાત ઉપાડી. “રાજન ! અંતર તો આન ંદથી શ્ર્લોછલ ઊભરાઈ ગયું છે; પરંતુ માહરાજ થાડે! સતાવી પણ રહ્યો છે. આપને ખબર તે મળી જ ગઈ હશે કે મારે ત્યાં આપનાં પુણ્ય પધરામણાં થયાં ત્યાર પછી મારે। શાલિભદ્ર સાવ બદલાઈ ગયા છે! એને સંસારનાં સુખા તરફ સૂગ પેદા થઈ છે. દેવાધિદેવ પરમાત્મા મહાવીરનું શિષ્યપદ સ્વીકારવા એ તલપાપડ થઈ ગયા છે. મારે ઘેર ખત્રીસ વહુ છે. આજે સહુ રડી રહી છે. કોઈની આંખે આંસુ સુકાતાં નથી. મે અને વહુએ મારા શાલિભદ્રને સમજાવવામાં કશી કમીના રાખી નથી. પરંતુ મગધરાજ ! શાલિનું દિલ હવે ઊઠી ગયુ છે. હવે કેમે ય એ સમજવા તૈયાર નથી. ક રાજની ગુલામી–એની નજરકેદ–એને પરવડતી નથી. એ કહે છે કે આજ સુધી ભૂલા પડચો-ભાન ભૂલ્યા-નજરકેદના સુખમાં રાચ્યા. પણ હવે જાગ્યા છે માંહ્યલા, વિરાટના દર્શને તલસ્યા છે; આતમ ! હવે મને આ કેદમાં કાઈ જ જકડી શકે તેમ નથી. ના, કાઈ જ નહિ. એક ક્ષણ પણ નહિ.”
ય
?
શાલિભદ્રની વાત જાણીને મગધરાજ તો શરિમા ખની ગયા. કયાં હું ? સ વાતે પૂરા છતાં વાસનાથી અધૂ ! સદા અતૃપ્ત ! મગધ જેવડાં ખીજાં અનેક રાજ્ય ખરીદી શકે એટલી સંપત્તિના સ્વામી શાલિભદ્ર અર્ધું ય ત્યાગી દે છે! ખરા ભાગી કાણુ ? ભાગને ગુલામ હુ...! ભાગી-ભેગના સ્વામી-તે કે જે ફાવે ત્યારે ભાગોને ફગાવી દે! મરજી આવે ત્યાં સુધી ભોગવે અને મન પડે કે તરત જ ભાગાને લાત મારી શકે!
[૪૩]
“માતા ! મહે।ત્સવ તા હું કરીશ. તમારે કશી જ તૈયારી કરવાની નથી. ભેગના કીડા જ ભેગના સ્વામીના મહાત્સ કરશે; તમે જાએ. બધું ખરેખર થઈ જશે.” મગધના નાથે કહ્યુ',
