________________
[૧૧]
અનાસક્તયોગી શાલિભદ્ર મગધના પ્રજાજને એક અતિ ભવ્ય દીક્ષા મહોત્સવની વાતે કરી રહ્યા હતા. ભદ્રશ્રેષ્ઠીને પુત્ર શાલિભદ્ર ટૂંક સમયમાં જ એના દિવ્યસંસારને ત્યાગ કરે છે એ વાત જે જે પ્રજાજન સાંભળતે ગયે તે ત્યાં ને ત્યાં સ્થિર થઈ ગયે!
શાલિભદ્ર! સંસારત્યાગ ! શી રીતે બને ? જેના પિતા સ્વર્લોકમાંથી રાજ ૯૯ પેટીઓ ભરીને ભેગસુખની તમામ સામગ્રી મેકલી આપે છે એ શાલિભદ્ર અણગાર બને છે!!! જેની પત્નીઓ સવા લાખ સેનયાની રત્નકંબલના કટકા કરીને પગલૂછણિયાં બનાવીને એક જ વાર પગ લૂછીને એ રત્નકંબલે ફેંકી દે છે એ શાલિભદ્ર સંસારત્યાગી બને છે !!!
“શ્રેણિક એ મગધને અધિપ છે એવું પણ જે જાતે ન હતે અને તેથી જ કરિયાણાની કઈ વસ્તુ સમજીને જેણે પોતાની માને વખારમાં નાંખી દેવા વિનંતી કરી હતી તે શાલિભદ્ર ત્યાગી બને છે! જેના પગનાં તળિયાં માખણથી ય ધવલ ને કમળ છે! આટલા સુકુમાર તે શાલિભદ્રને સંસારના સુખો કડવાં લાગ્યાં છે!
ન કેઈ કલેશ, ન કેઈ કંકાસ! ન કઈ તાપ, ન કોઈ સંતાપ! પછી શા માટે એ સંસાર ત્યાગે છે? મગધને પ્રત્યેક પ્રજાજન ટોળે વળીને શાલિભદ્રના ગૃહત્યાગની વાત કરે છે ! કેટલાયના મગજમાં આ વાત ઝટ બેસતી નથી.
લોકોમાં એક વાત વહેતી થઈ છે કે જ્યારે મગધરાજ શાલિભદ્રનું ઐશ્વર્ય જોવા ગયા હતા ત્યારે માતા ભદ્રાએ સાતમી હવેલીએ ભેગસુખોની ઊછળતી છોળે વચ્ચે રહેલા શાલિભદ્રને નીચે બેલાવતાં કહ્યું, “બેટા, નીચે આવ. આપણુ સ્વામી આવ્યા
