________________
રાજષિ પ્રસન્નચન્દ્ર
[૧૩] ફોધના અશુદ્ધ પર્યાયને પામી ગયે. મનમાં ને મનમાં જ મેં એ બાળકની અવદશા કરનાર મંત્રીગણ સાથે ભયાનક શસ્ત્રયુદ્ધ આરંભી દીધું !
મારી પાસે શત્રે ખૂટી ગયાં ! કાળી કૃષ્ણલેશ્યાથી ખરડાઈ ચૂકેલા મારા આત્માએ સાતમી નારકના તેત્રીસ સાગરેપમના આયુષ્યનાં અનંત દળિયાં ભેગાં કરી લીધાં! ત્યાં શો ખૂટતાં, હાજર તે હથિયાર એમ વિચારીને મેં માથાનો મુગટ ઊંચકીને ઝીંકવા માટે માથે હાથ મૂક્યો. બસ...ત્યાં જ મને ભાન આવ્યું. મારું માથું ઉંચિત હતું. ભયંકર વેગે ધમધમતા વેશ્યાનાં અવળાં ચકો એકદમ આંચકે ખાઈ ગયાં. પશ્ચાત્તાપ મહાનલ પ્રગટયો. એટલા જ વેગથી સવળી ગતિએ ચકો દેડવા લાગ્યાં. સાતમી નારકના દલિકે વિપરાતાં ગયાં. બધાં જ વિખરાઈ ગયાં. એટલું જ નહિ પણ શુભધ્યાનધારામાં ઉપર ઉપરના દેવલેકગમનનું નિર્માણ થતું ગયું. સર્વાર્થસિદ્ધવિમાનનું ય નિર્માણ થયું. પણ હવે એ ધ્યાનધારાને મહાનલ માઝા મૂકી ચૂક્યો હિતે. પાપ અને પુણ્યનાં તમામ લાકડાં કે ચંદનના ભાર એને સળગાવી નાખવા હતા. તમામ ઘાતકર્મોની રાખ થઈ. મારા અંતરમાં કેવલ્યને અનંત પ્રકાશ ઊભરાઈ ગયો!
ભવ્યાત્માઓ! માથે લંચન કરવાને બાહ્યવ્યવહાર મેં ન પાળે હેત ? મુગટ માથે રાખીને અંતરથી ન્યારો રહીને હું રાજમહેલમાં જ રહ્યો હોત તે? શું આ ભવ્ય પરિવર્તન શક્ય હતું? નહિ જ.
તાની વાણીના બાહ્ય વ્યવહારે મારું પતન કર્યું ! લંચનના બાહ્ય વ્યવહારે મને અનંતપ્રકાશનું દાન કર્યું!
જીવનમાં જો તમે આંતરશુદ્ધિને ચાહતા હો તો તમારે તમારી વ્યવહારશુદ્ધિ પાળવી જ જોઈએ. વેશ્યાને ત્યાં રહીને બ્રહ્મચર્ય પાળવું સુદુષ્કર છે. બેશક, કદાચ, કેઈક તે રીતે પણ બ્રહ્મચર્ય પાળી શકે પરંતુ સરળતાથી, ખૂબ જ સહેલાઈથી બ્રહ્મા
