________________
ત્રિભુવનપ્રકાશ મહાવીરદેવ
મગધરાજ સમ્યગ્દર્શનના સ્વામી છે. જીવ અને સકળ વિશ્વનું સાચું–જેવું હાય તેવુ' સપૂર્ણ–શ્રદ્ધાની આંખે જે દર્શન થયું તે જ સમ્યગ્દર્શન !
રાજન !” ધ્રુસકે રડતા મગધપત્તિને આશ્વાસન આપતા કરુણાપતિ પરમાત્મા ખેલ્યા, ‘હવે એ નિર્માણમાં કાઈ જ ફેરફાર થઈ શકે તેમ નથી. પણ તમે ક્ષાયિક સમ્યગ્દર્શનના સ્વામી છે, એટલે સમ્યગ્દર્શનની એ જ્યાત ત્યાં પણ જલતી રહેશે. એના પ્રકાશ તમને ઠીક ઠીક સ્વસ્થતા અને શાન્તિ આપશે. અને એ જીવન પૂર્ણ થશે પછી તે તમે મારા જેવા જ-મારી જ ઉંમરના, મારી જ ઊંચાઈવાળા, ઘણી બાબતોમાં મારી સરખાઈવાળા પદ્મનાભ નામે પ્રથમ તીથંકર થશે. માટે જરા ય ખેદ્ય કરશે નહિ. પ્રાપ્ત સયાગામાં સ્વસ્થતા પામે એ જ જરૂરી છે. પછી સંચાગ ગમે તેવા હાય.’
[૧૨૬]
ગંગોત્રીનાં શીતળ જળ જેવી ભગવાનની વાણી સાંભળીને ભક્ત મગધપતિ શાન્ત થયા.
જે જેવુ ધ્યાન કરે તે તેવા તા થાય જ પરંતુ અહીં તે તેવડા અને તેટલા પણ થયા ! કેવા હશે એ ભક્ત ! કેવી હશે; એ ભગવાનની કૃપા!
ભગવાનની ભાવિ ભેટ સ્વીકારીને ભક્ત ઊભા થયેા. પાછલા પગે ચાલતા બહાર નીકળી ગયા; પીઠ કર્યા વિના ભગવાનનું દર્શન એટલે વધુ સમય મળવાનું સદ્ભાગ્ય પમાય એથીસ્તા.
કેવી અલબેલી એ ભક્ત-ભગવાનની જોડલી ! રાગીવીતરાગીના ય કેવા અપૂર્વ મેળ-મિલાપ ! કેવી એમની વાતા ! છતાં ય રાગી તે રાગી અને વીતરાગી તે વીતરાગી.
*
