________________
આતમરામ અકેલે અખધૂત : ૨૬૧
એ પંખી નહિ પણ ત્રણ પંખી પાડવા ચાહે છે. તમે આર્યાવર્ત માં સર્વત્ર ઘૂમી વળેા. ને દેશેદેશની રાજકીય, આર્થિક ને ભૌગેાલિક માહિતી એકત્ર કરી લાવેા. પ્રસ્થાન માટેની પળ પણ તમે જ નક્કો કરી લાવે! ! આ વખતનું યુદ્ધ જોવા સ્વર્ગથી અપ્સરાએ પણ ઊતરશે. અવન્તિના ધ્વજ શીઘ્રાતિશીઘ્ર દિગદિગન્ત સુધી ઊડતા જોશેા.
બહુ માલવામાં નહિ માનનારા, પશુ પેાતાના કાર્યમાં કુશળ ચરપુરુષા થાડીએક ચર્ચા કર્યા પછી વીખરાયા. તેએ પેાતાનું કાર્ય યથાથ રીતે બજાવવા તત્કાલ રવાના થઈ ગયા. પણ એ સમય વ્યતીત કરવા અવન્તિપતિને ભારે પડી ગયા. દિવસ મહિના જેવા ને મહિને વર્ષ જેવા ભાસવા લાગ્યા. અવન્તિપતિ તે પ્રતિક્રિન એમની પ્રતીક્ષા કરતા મેસતા હતા. ખાનપાનના રસ, અત:પુરને વિનાદ, અધખેલનના ઉત્સાહ ને નૃત્ય, ગીતિ ને સંગીતિના શૈાખ એ વિસરી ગયા હતા. યુદ્ધ, યુદ્ધ, ને યુદ્ધના જ પાકારા એમના અંતરમાં
પહેતા હતા.
વિદાય થયેલા ચરપુરુષામાં મગધના ચર સહુથી પડેલા પાછા આવ્યા. મહારાજે અને ભારે ઉમળકાથી વધાવ્યા. ગરજ વખતે કડવા વખ માણુસમાં પણ અજબ ગળપણુ આવી જાય છે.
.
મગધના ચરપુરુષે પેાતાની વાત શરૂ કરતાં કહ્યું : મહારાજ, પતંગ જેમ આપે!આપ દ્વીપક પર ઝંપલાવે છે, એમ આપના શત્રુએ પણ પેાતાના નાશ સ્ત્રય” નાતરે છે. મગધરાજ શ્રેણિકનું મૃત્યુ કારાગારમાં થયું.’
