________________
ઘી અને અગ્નિ : ૨૫૧ ને પ્રાસાદના દરવાજા દેવાઇ ગયા હતા. યમરાજની અદાથી અનલિરિ ધી શેરીઓ અને ગલીઓમાં ઘૂમતા હતા.
એ વેળા રાજપ્રાસાદ પાસે અચાનક બૂમ પડી : ‘અરે, મહારાજ પ્રદ્યોતને ખબર આપેા. એમના કારાગારમાં રહેલા વત્સદેશના રાજા ગમે તેવા કુ ંજરને કબજે લેવાની કરામત જાણે છે !’મેાલનાર કોઈ સન્યાસી હતા.
6
જાણે ડૂમતાના હાથમાં તરણું આવ્યું. સ્થળે સ્થળેથી આ પાકાર પડયો. મહારાજ પ્રદ્યોત પણ મૂન્નાઇને ખડા હતા. એમને પણ આ સર્વનાશને થભાવવાના કાઈ ઉપાય જડતા નહાતા. એમના માંમાંથી આજ્ઞા નીકળવાની તૈયારી હતી, કે ' જાએ, અનગિરિને ઠેકાણે પાડા, જીવા હાથી લાખને હવે મૂએ સવા લાખના !’ પણ પ્રજાના આ પાકારે એમના દિલમાં નવી અાશા પ્રગટાવી. અરે, એ રીતે પણ પેાતાના પ્રિય હાથી બચી જાય તા સારું ! બહુ બહુ તે એના બદલામાં એ છેકરાને સારુ પારિતાષિક આપીશું.
એમણે આજ્ઞા કરી : ‘ જાએ, વત્સરાજને કારાગારમાંથી આમંત્રા અને કહા કે અવન્તિના દરબારની સામે એની ગજવિદ્યાની પરીક્ષા આપે. '
>
‘ પણ પિતાજી ! ગજવિદ્યાની પરીક્ષા તા ડાહ્યા હાથી સામે હાય. આ તા ગાંડા હાથી ! વત્સરાજને ચગદી નાખશે.” વાસવદત્તા વચ્ચે માલી ઊઠી. એના માં પર વત્સરાજના અનિષ્ટની ચિંતા ઘેરાતી હતી.
‘તા ટાઢે પાણીએ ખસ જશે, કુવરી!’
પિતાજી........’ ને વાસવદત્તા એલાન અની નીચે
C
