________________
વાસવદત્તા : ૨૩૩ જીવનમાં પ્રથમ વાર જ આવા સ્વરે સાંભળ્યા !” એક સખીએ શાતિને ભંગ કરવાની હિંમત કરી.
“જાણે કૃષ્ણ કનયાની બંસી યમુનાને તીરે વાગી !”
સાચી વાત છે, સખી!” વાસવદત્તા જાણે ઘેનમાંથી જાગતી હોય તેમ આંખે ચળતી બેલી, “હું તે ગોપીની અવસ્થા જ અનુભવી રહી હતી. જાઓ, ક્યાંથી આ સ્વરો આવ્યા ને કેણ છે આ સ્વરસમ્રાટ એની તપાસ કરો.”
બે સખીઓ રાજમહેલના પશ્ચિમ ખૂણા તરફ ગઈ, પણ જેવી ગઈ તેવી પાછી આવી. તેમણે કહ્યું: “કુંવરીબા ! એ સ્વરો રાજકેદી માટેના કારાગારમાંથી આવ્યા છે. એ સ્વરસમ્રાટને મળવા માટે, કારાગૃહના અધિપતિ કહે છે કે, મહારાજ અવન્તિપતિની આજ્ઞા જોઈએ.”
ચાલ, અબઘડીએ મહારાજ પાસે જઈ ને અનુજ્ઞા લઈ આવીએ. આવા સ્વરસમ્રાટને અમે જરૂર છેશું, ને આ વિદ્યા અમે જરૂર શીખીશું. અરે, આવો યોગ તે જનમ જનમની સાધના હોય તે મળે.” કુમારીના શબ્દોમાં નૃત્ય, ગીત ને વાદ્ય તરફને ઉત્કટ પ્રેમ વ્યક્ત થતું હતું.
સુંદરીવૃંદ ઊપડયું. એમના પગમાં રહેલાં નૂપુર, વેગમાં રણઝણ રહીને અપૂર્વ સંગીત પેદા કરી રહ્યાં.
