________________
મંગળતિ મહાવીર ઃ ૧૯૩ બ્રાહ્મણના ઘેર બેટી તરીકે જન્મેલે સોનીને જીવ ભારે કામી હતો. જન્મતાંની સાથે જ એ ભારે કજિયાળી નીવડી. ગમે તેટલું કરે તેય છાની ન રહે. આખરે પિલા ભાઈને બેનને રમાડવાનું કામ સોંપ્યું. ભાઈએ બેનના શરીર પર હાથ ફેરવવા માંડયો, ને ફેરવતાં ફેરવતાં જે એના અધભાગ પર હાથ આવ્યું કે બેન ચટ છાની રહી ગઈ. બામણ અને બામણુ ઘણુ ખુશી થયાં. બને ભાઈ–બેન આ રીતે મોટાં થયાં. પણ એક વાર બ્રાહ્મદપંતીને બેનના ગુપ્ત શરીરને આ રીતે ભાઈ ને સ્પર્શ કરતે જોઈ ક્રોધ ચઢયો ને કુલક્ષણ દીકરાને હાંકી કાઢયો. જન્મથી જ કામક્રોધની એનામાં ભરતી હતી જ. એ જઈને પેલા ૪૯ ચેરોમાં ભળી ગયે. થોડા વખતમાં તે આગેવાન થઈ પડયો.
એક દિવસની વાત છે. પાંચસો ચરાએ ચંપાનગરી લુંટી. આ વખતે પેલી રૂપ-યોવન ભરી બ્રાહ્મણ-બાળા (પૂર્વ ભવને સેની) કેઈ પ્રેમીની પાસે જતી હશે. પેલા ચોરો એને ઉપાડી ગયા. પિતાની પાસે રાખી એની સાથે ભાગ ભેગવવા લાગ્યા. આમ દિવસ વીતી ગયા. એક દિવસ કૂર લૂંટારૂઓને વિચાર આવ્યો કે આપણે પાંચસો ને આ એક ! નિરર્થક મરી જશે તે સ્ત્રીહત્યા લાગશે. તેઓ બીજી એક સ્ત્રી ઉપાડી લાવ્યા.
તમને આશ્ચર્ય લાગશે, પણ પેલી પાંચસો સાથે ભોગ ભગવનારી સ્ત્રીને પોતાની આ શક્ય ખટકી. એણે એક વાર લાગ મળતાં એને પકડીને કૂવામાં નાખી મારી નાખી! ભેગનું કેવું પરિણામ!”
૧૩
