________________
૧૯૨ : મત્સ્ય-ગલાગલ
“બધી સ્ત્રીઓને ઠાઠ માઠે સાથે આનદ્ન પ્રમાદ કરતી જોઈ ને સેાનીને પગથી તે માથા સુધી ઝાળ લાગી ગઈ! એણે એક સ્ત્રીને પકડીને ગળચી મરડીને મારી નાખી. સેાની એસાડવા તા ગયા રાક્, પણ પેલા અખળાના મનમાં આવ્યું, કે અરે, આ એકને મારી નાખી. હવે એકે એકે આપણું સહુને મારી નાખશે. એટલે પેાતાના જીવ ખચાવવા અબળા સમળા બની. હાથમાં રહેલાં દપ ણું વગેરે સાધનાથા સાનીને ઝૂડી નાખ્યા. સેાના ત્યાં ને ત્યાં ૫'ચત્વ પામ્યા. સ્ત્રીઓ એના શમ સાથે ચિતા જલાવી સતી થઈ !”
ભગવાન ચે!લ્યા. એમની વાણીએ વિરામ લીધા. આખી પરિષદાનાં દૃષ્ટિ—શર ચંડપ્રદ્યોતને મૂંગાં મૂંગાં ભેદી રહ્યાં. અરે, આ દૃષ્ટિશર ઝીલવા કરતાં, દેહ પર તલવારના ઝટકા ઝીલવા સહેલા છે. શરમથી ભૂમિ માગ આપે તે સમાઇ જાઉ એમ રાજાને થઈ આવ્યું ! છતાં નત મસ્તકે પ્રદ્યોત બેઠા રહ્યો.
ભગવાન જાણે સહુના મનની આ સ્થિતિ પરખી ગયા. અનેકાંત દૃષ્ટિના સ્વામી કેાઈ એકાંત વિધાન કરવા માગતા નહાતા. જેવા નર તેવી નારો. એમના વાણીપ્રવાહ પુન: ચાલુ થયા.
66
મહાનુભાવા, આ કથા તા હજી અધ ભાગ માત્ર છે. અધ ભાગ હજી શેષ છે. પેલાં મૃત્યુ પામનારાં ૫૦૧ માંથી સેાની તથા સૈાનીએ મારેલી સ્ત્રી એક બ્રાહ્મણને ત્યાં ભાઈ બહેન તરીકે પેદા થયાં. સેાની ખંડેન થયા, ને શ્રી ભાઈ થઈ. સતી થનારી પેઢી ૪૯૯ સ્ત્રોએ એક ભીલપટ્ટીમાં ભીલ તરીકે જન્મી, ને લૂંટારાના ધંધા કરવા લાગી
