________________
૧૮ર : વરસ સલાકાર ભેળસેળ કે બનાવ્રત ન કરવી. કુડાં તેલ માપ ન કરવાં. ચાવતમાં પોતાની પત્ની કે પોતાના પતિમાં સંતોષ ધર. પુરુષ વેશ્યા, કુમારી ને વિધવા ન વાં. શૃંગારશ્ન ન કરવી. આ વિવાહ ન કરવા. ને છેલ્લું પરિગ્રહવ્રત એમાં ગૃહ શેત્રવાતુ (ઘરજમીન, હિરયસુવર્ણ, ધનધાન્ય, પશુ ને ઘરવખરીનું પ્રમાણ નકી કહ્યું. આ ઉપરાંત સાત શિક્ષાત્રત ધારીને શ્રાવક* કહે.”
વાહ, કેવી સુંદર વ્યાખ્યા! એક તરફ ભર્યું ભર્યું રૂષ ને બીજી તરફ આ વૈરાગ્ય ! વાત મહામંત્રી અભયકુમાર પાસે પહોંચી. શ્રાવિકાનું જ્ઞાન જોઈ તેઓ ખુશ થઈ ગયા, ને દરેક પ્રકારે સગવડ કરી આપી. વાત વધતાં વધતાં એક દહાડો એક સાધર્મિક (સમાન ધર્મવાળાની)ના હકે તેણીએ પર્વના દિવસે મહામંત્રીને ભેજન માટે નિમંત્રણ આપ્યું. રાજકાજમાં નિપુણ મંત્રીરાજ ધર્મમાં સરળ ચિત્ત હતા, આમંત્રણને સ્વીકાર કરી જમવા આવ્યા.
પિલી બનાસ્ટી શ્રાવિકોએ ભેજનમાં કેફી વસ્તુ ભેળવી હતી. ભેજન કરતાંની સાથે મહામંત્રો બેભાન બની ગયા. યોજના પ્રમાણે અવન્તિના ફત તૈયાર હતા. એક રથમાં નાંખીને સહુ ઉપડી ગયા. વહેલું આવે ઉજજૈની !
“મહામંત્રી અભયકુમાર જાગ્યા ત્યારે જોયું તે આવન્ડિકા કારાગારમાં ! એમણે જોયું કે ચતુર કાગડે ઠગા છે! પણ આ તો અભયકુમાર ! ક્યાં જાય ત્યાં માગ મુકાવે તે નર! અવન્તિમાં ય એની લાગવગ વધી ગઈ. સહુ
* શ્રોત્તિ હિતવાસયાનિ યઃ સ શ્રાવ : હિતોપદેશ સાંભળે તે શ્રાવક
