________________
છે તેની મા મહારાજની જઈને
૧૪૨: મત્સ્ય-ગલાગલ
મંત્રીરાજ, મને મારે ક્ષત્રીધર્મ હાકલ કરી રહ્યો છે. વેરની આગ સુખે સૂવા દેતી નથી.'
સાચું છે મહારાજ ! તયારીઓ પણ તેવા જ પ્રકારની થઈ ચૂકી છે. અવન્તિની સેના જેઈને શત્રુની છાતી ફાટી જાય, એવી રચના કરી છે. ચક્રવર્તી પદ મારા રાજાના હાથમાં જોઈને રણ-પથારી કરવી છે, મહારાજ !” મંત્રીએ કહ્યું: “આ તે વાતમાં ને વાતમાં ઊંદર ડુંગરને ચાંપી ગયો !”
તે મંત્રીરાજ, દે નગારે ઘાવ! “પણ મહારાજ, કંઈ નિમિત્ત તે જોઈએને!”
“નિમિત્ત તૈયાર છે. વત્સદેશના રાજા શતાનિકથી આપણે ગણેશ માંડીએ.”
પણ રાજા શતાનિકને કંઈ વાંકગુને!”
“મંત્રીરાજ, રાજકાજ કરતાં ધોળાં આવ્યાં પણ એટલું ન સમજ્યા. વાંક શુને શોધે હોય તો કેન નથી શોધી શકાતે? જુઓ, યક્ષમંદિરના ચિતાર શેખર પર એ રાજાએ નમાલી વાતમાં જુલમ ગુજાર્યો છે–શેખરે આપણે આશ્રય લીધે છે. લખી દો એ રાજાને કે જેના ચિત્ર માટે તે જુલમ કર્યો–એ રાણી અમને સુપ્રત કરી દે. નહિ તે લડવા તૈયાર રહે!”
“મહારાજ, વળી આપની નજરમાં કેણ વસી?”
મંત્રીરાજ, તમે ગાયત્રી જપતા ઘરડા થયા એટલે તમને શું સમજણ પડે! હરણને ચારે ને વાઘને ચારો એ બેમાં ફેર કેટલો? રાણું મૃગાવતી પદ્મિની છે.”
