________________
ચેતાતા પાણા : C
વત્સરાજ શૃંગારભવનનાં દ્વાર દૈવી રહ્યા હતા. અસાધ કંચુકીઓ દોડાદોડ કરતા હતા. મહારાજ તા પાતાના હાથે જ દ્વાર ખાલી અંદર ધસી ગયા. શૃંગારભવનનામુખ્યખડમાં પહોંચ્યા. અરે, ત્યાં ! મહારાણી મગાવતી જાણું છાનાંમાનાં પહેલેથી આવીને ખડાં હતાં !
વત્સરાજને પાતાના માળાના આ સોધ્યું ભર્યા સાથીને દોડીને ભેટવાનુ દિલ થઈ આવ્યું! શુ` નખશિખ તાદ્દશ તસમીર બનાવી હતી ચિતારાએ ! જાણે પહેલી સાહાગરાતે અમે મળ્યાં ત્યારનાં મહારાણી ! યૌવન તેા ઉભરાઈ જતું હતું ! લી'બુની ફાડ જેવાં નયનોમાં ન જાણે શાં શાં કામણુ ભર્યા હતાં! અરે, એ જ આ સુવણું તંતુથી ગૂંથેલું કંચુકીપટ, અરે, સેાસેા કારીગરીએ છછ મહિના જેને વણ્યુ હતું એજ આ હુંસલક્ષણ વસ્ત્ર ! સાનેરી ન કેશરિયા છાંટનો એ જ ધૂપછોવ રંગ ! અને એમાંથી દેખાતા એમના કુકુમવરણા દેહનાં, ચિંતને પણુ લજવે તેવાં અંગપ્રત્યંગ ! આ એ જ મૃણાલ ઈંડ જેવા ખાતુ, આ એ જ કેળના થભ જેવા એ પગ !
માથેથી મલાર ખસી ગયું છે. નાગપાશ સમા કેશકલાપ ઉન્નત એવા વક્ષસ્થળ પર, ફાર્ક ખજાનાની રક્ષા કરતાફણીધરની જેમ, હિલેાળા લઈ રહ્યો છે !
“અરે, છે કોઈ હાજર ! ”
આજ્ઞા સ્વામી !”
“ જાએ, રાજહસ્તી માકલા ને રાજપેાશાક ભેટ આપે પેલા યક્ષમદિરના ચિતારાને! જલદી રાજદૂરમારમાં લાવે ! મહારાજ વત્સરાજની અસાડનાં ભર્યા વાદળ જેવી કૃપા
66
