________________
૧૨૪
વસ્તુપાલનું વિદ્યામંડળ અને બીજા લેખે સવારઈ સંસર્યું ધાન્ય તે સાંઝઈ વિણસ્થઈ, તે તેના રસથી નીપની કાયા વિણસઈ તે માહિ શું કહવું ? ધર્મ વિના મનુષ્યને ભવ તે કૂતરાના પૂછ સરિષ; જિમ કૂતરાનું પૂછ દંસ મસા રાષવા સમર્થ નહી, ગુહ્ય કામિ રાષવા સમર્થ નહી તિમ જાણવું.”
અમ દેશના સાંભલી માતાપિતાને પૂછી બે ભાઈ વ્રત લેતા હવા. અનુક્રમે લહુડાઈ વસુદેવઈ બુદ્ધિરૂપ નાઈ કરી સિદ્ધાંતસાગર અવગા. અનુકમઈ આચાર્યપદ દીધું, પાંચસય સાધુનઈ વાચના આપઈ. એકદા સમયે સંથારઈ સૂતાં એક સાધુ પદ પૂછવા આવ્યા, તે પૂછી વ એતલઈ બીજે આવ્યો. ઈમ વારંવાર પૂછતાં નિદ્રા કરવા ન પામ્યો. અરતિ ઉપની. તે કહેવા લાગો જે “ધન્ય માહરે ભાઈ મૂખે સૂઈ છઈ. મૂર્ખ માહિ ઘણું ગુણ છઈ, તે માટિ કહ્યો છઈ.
સુઈ નિચિંત, ભોજન બહુ કરઈ', નિલજ, અનિસિ નિદ્રા ધરઈ, કાર્ય-અકાર્ય વિચારઈ નહી, માન-અપમાન ગુણ જાણઈ નહી.
એવું મૂર્ણપણું મુઝને હેય તે વારું. હવઈ પાછિલું ભણું વિસારૂ, નવું ન ભણુ, પૂછે તેને ન કË.” ઈમ ચિંતવી મૌન કીધું તે બાર દિન લગઈ. આર્તધ્યાને તે પાપ અણુલોયઈ મરીને તારો પુત્ર થયો. તે જ્ઞાનની આશાતના થકે મૂર્ણપણું પામે, દુષ્ટાગાક્રાંત થયો. આચાર્યને વડેરે ભાઈ માનસરોવરને વિષઈ હસબાલક થયો. કર્મની વિચિત્ર ગતિ છઈ.” - એહવાં ગુનાં વચન સાંભલી જાતિસ્મરણઈ (વરદત્તઈ) પિતાનો ભવ દીઠો, મૂછ પામી સ્વસ્થ થયો. કહિવા લાગે “સ્વામિન, સત્ય તુહ્મા વચન, વિશ્વપ્રકાશક જ્ઞાન છે.” તિવારે રાજા કહેવા લાગી, “હે ભગવન, એહના શરીરથી રેગ કિમ જાઈ? અને અમને સમાધિ કિમ થાઈ ?” તિ વારઈ કરૂણાસમુદ્ર આચાર્ય એહજ કાર્તિક શુકલ પાંચમિનો પ્રભાવ પાડ્યો તે સર્વ પાછિલિ કહિઉ તે રિતિ પાલિવાનું. ગુરુ પ્રણમીનઈ સર્વ સ્વસ્થાનકે ગયા.
