________________
૨૧૦
*G 0c00b]P? ?
જોવા જાણવાની રાજાને ઇચ્છા થાય તે પણ સ્વાભાવિક છે. અહીં તો એટલી જ વાતનો ઉલ્લેખ છે કે મૃણાલકંદ નામના તે નગરના શંભુ નામના રાજાએ તે વેગવતીને જોઈ અને તેના રૂપવતીપણાથી આકર્ષાઈને શંભુરાજાએ તેની શ્રીભૂતિ પાસે માંગણી કરી.
શ્રીભૂતિ સભ્યધર્મ એટલે શ્રી નિધર્મનો ઉપાસક છે અને શંભુરાજા મિથ્યાધર્મનો ઉપાસક છે. એથી શ્રીભૂતિ તેને પોતાની કન્યા આપવાને તૈયાર થતો નથી. ખુદ રાજા તરફથી માંગણી થતી હોવા છતાં પણ, લલચાયા વિના કે ડરમાં ફસાયા વિના શ્રીભૂતિ સાફ સાફ શબ્દોમાં જવાબ દઈ દે છે કે, ‘હું મારી કન્યા મિથ્યાદષ્ટિને નહિ આપું !' અર્થાત્ આપ મિથ્યાદ્દષ્ટિ છો અને એથી આપને હું મારી કન્યા આપું એ બની શકે તેમ નથી.
સમ્યધર્મ પ્રત્યે આદરવાળા માતા-પિતાની ફરજ શી ? તમે જોયું ને કે, આ છેલ્લા સર્ગમાં કેટલી કેટલી સુંદર અને વિચારવા યોગ્ય વાતો આવે છે, થોડા જ દિવસોમાં વિહાર કરવાની ભાવના છે, એટલે એમ લાગે છે કે હવે ટૂંકે ટૂંકે પણ આ ચરિત્ર પુરું કરી લેવું પડશે અન્યથા, આ એક જ સર્ગના વર્ણનમાં મહિનાઓના મહિનાઓ પસાર થઈ જાય તેમ છે. રાજા માંગણી કરે છે, છતાં શ્રીભૂતિ તેને પોતાની બ્યા આપવાને તૈયાર થતો નથી અને તે પણ એક જ કારણકે, તે મિથ્યાદ્દષ્ટિ છે, આ સામાન્ય વાત છે ? એને પોતાની દીકરીને રાજરાણી બનાવવાની ભાવના ન થાય ? રાજાને પોતાની કન્યા પરણાવીને તે આજ્ના કેટલાકોની જેમ એવો બચાવ ન કરી શક્ત કે ‘શ્રાવકધર્મમાં રક્ત એવી મારી કન્યા મિથ્યાદ્દષ્ટિ રાજાને પણ શ્રાવક બનાવી દેશે ?'
આજે આવી પણ વાતો કરનારા પાક્યા છે ને ? એક તો ન્યાને મિથ્યાદૃષ્ટિને ઘેર દેવી અને પછી પાછો આ જાતિનો બચાવ કરવાને તત્પર બનવું, એ શું ઉચિત છે ? વાત એ છે કે, જૈન જેવું ઉત્તમકુળ પ્રાપ્ત થયા છતાં પણ, જૈનધર્મ પ્રત્યે ક્વો આદરભાવ પ્રગટવો
