________________
૧૦૦
*G 0c000]>oy ta..........
સુગ્રીવ આદિ શ્રીમતી સીતાજીની પાસે
આ પ્રમાણે તેઓ બોલતા હતા, ત્યાં તો શ્રીરામચંદ્રજીના સૈનિકોની સાથે લવણ-અંકુશના સૈન્યોનું પ્રલયકાળના મેઘની યાદ આપે એવું કારમું યુદ્ધ પ્રવર્ત્ય. એ જાણીને ભામંડલ એવી શંકામાં પડી ગયા કે, ‘આ લવણ અને અંકુશના મહીચર સૈન્યને સુગ્રીવાદિ ખેચરો
મારી નાખશે' એટલે તેનો બચાવ કરવાને માટે તરત જ ભામંડલ યુદ્ધમાં આવી પહોંચ્યા. તે બન્ને મહાબલ કુમારો પણ યુદ્ધ કરવાને તત્પર બન્યા. તેમનો યુદ્ધ માટેનો ઉત્સાહ એટલો પ્રબળ હતો કે, અતિશય રોમાંચથી તેમનાં કવચ જાણે ઉચ્છ્વાસ લઈ રહ્યાં હતાં. પહેલાં તો સુગ્રીવ આદિ ખેચરો નિ:શંકપણે યુદ્ધ કરતા હતા. પણ જ્યારે તેઓએ યુદ્ધમાં સામા પક્ષે ભામંડલને પણ લડતા જોયા, ત્યારે તેઓ જરા થંભી ગયા. તેઓને ખાત્રી હતી કે, ભામંડલ દગાબાજ નથી, ભામંડલ દુશ્મન ભેગો મળી જાય એ બનવાજોગ નથી' આવી ખાત્રી હોવાથી, સુગ્રીવ આદિ ખેચરોએ વિચાર કર્યો કે, જ્યારે ભામંડલ સામા પક્ષમાં છે, તો તપાસ કરવી જોઈએ કે, આમાં શો ભેદ છે ? આથી તેઓ થંભી જઈને ભામંડલને પૂછવા લાગ્યા કે, ‘આ બે કોણ છે ?’ ભામંડલે જવાબમાં સુગ્રીવને હ્યું કે, ‘આ બે શત્રુઓ નથી, પણ ખુદ શ્રીરામચંદ્રજીના જ પુત્રો છે.' આ વાત સાંભળતાંની સાથે જ તેઓએ લડવાનું બંધ કર્યું અને મહાસતી શ્રીમતી સીતાજીની પાસે ઈ, નમસ્કાર કરીને તેઓ શ્રીમતી સીતાજીની સામે ભૂમિ ઉપર બેસી
ગયા.
