________________
વિચારવું તો જોઈએ, પણ રાજા વિષયાધીન છે, એનામાંયે વિવેક નથી અને માટે જ તે વિચારી શકતો નથી. રાજાએ તો તત્કાલ તે શ્રીધર નામના બ્રાહ્મણને પકડાવ્યો અને એને મૃત્યુની શિક્ષા પણ ફરમાવી દીધી ! રાજાનો હુકમ થતાંની સાથે જ, રાજસેવકો પણ શ્રીધરને વધસ્થાને લઈ ગયાં.
શ્રીધરનું રૂપ આ રીતે તેના ઉપર ભયંકર આફતને લાવનારૂં નિવડ્યું.આ પ્રસંગની શરૂઆતમાં જ આપણે જોયું હતું કે, શ્રીધરમાં બે વિશેષતાઓ હતી. એક કારમી આફતને જન્માવનારી અને બીજી આ ભવ તથા પરભવની આફતને ટાળનારી ! એક વિશેષતા રૂપ સંપન્નતાની હતી અને એનું પરિણામ એ આવ્યું કે શ્રીધરને ગુન્હેગાર તરીકે વધસ્થાને મારવા માટે લઈ જવામાં આવ્યો. પણ તે શ્રીધરમાં જેમ રૂપસંપન્નતાની વિશેષતા હતી, તેમ સાધુસેવકપણાની પણ વિશેષતા હતી, શ્રીધર કોરો રૂપસંપન્ન જ ન હતો, પણ અમુક અંશે ગુણસંપન્ન પણ હતો. સાધુસેવા એ સામાન્ય કોટિનો ગુણ નથી. સાધુના સેવક બનવાની હૃદયપૂર્વકની સાચી ઈચ્છા ભાગ્યવાન્ આત્માઓમાં જન્મે છે. સાધુસેવાની વૃત્તિ એ પણ સાધુપણાનું અર્થીપણું સૂચવનારી વસ્તુ છે. પૈસાનો અર્થી જેમ શ્રીમાની સેવામાં લ્યાણ માને છે અને ભોગનો અર્થી જેમ વિષયસામગ્રીની સેવામાં લ્યાણ માને છે, તેમ આત્મકલ્યાણનો અર્થી સાધુ સેવા આદિમાં લ્યાણ માનનારો હોય છે. જેનામાં સાધુસેવાનો વાસ્તવિક ગુણ વિકસ્યો હોય, તે પરમતારક દેવાધિદેવનો પણ સેવક હોય અને દેવગુરુનો સેવક ધર્મ સેવાથી પર હોય એ બને જ નહિ. સાધુસેવાના યોગે એક તો નિરંતર શુભ ઉપદેશ સાંભળવાનો મળે છે, બીજું ધર્માત્માઓના દર્શનનો લાભ થાય છે. અને ત્રીજું કયા સ્થાને કેવી રીતે વર્તવું જોઈએ એ શિખાય છે. સાધુસેવાના આ ત્રણ ફળો જેવા તેવા છે ? નહિ જ. નિત્ય શુભ ઉપદેશનું શ્રવણ પ્રાપ્ત થાય, એટલે આત્મા ક્રમશ: અશુભ વૃત્તિઓથી અને અશુભ પ્રવૃત્તિઓથી પણ પાછો હઠતો જાય તેમજ શુભ વૃત્તિ તથા શુભ પ્રવૃત્તિ તરફ સ્વાભાવિક ૬૩
...બુધ્ધને મથુરાનો આગ્રહ ૪૮ માટે ?
இஇஇஇஇஇஇஇஇ
....૩
