________________
સાધુસંસ્થા સામે પ્રચાર કરી રહ્યા છે. તેમને આવાઓ મળે તો સાધુઓ પ્રત્યે તિરસ્કાર ફેલાવવાનો તેમનો ઈરાદો બર આવે. આ કારણે, તેઓ એવી વાસનાનો પ્રચાર કરતા જાય છે કે, મૂર્ખાઓ પતિતોના એકરાર ઉપર જેટલો વિશ્વાસ મૂકે, તેટલો પણ વિશ્વાસ સાધુપણાને પાળી રહેલા મહાત્માઓ ઉપર ન મૂકે ! વાત એ છે કે, કેવળ પોતાના સ્વાર્થને જ જોનારાઓ અવસરે બીજાને ભયંકર કોટિની પણ હાનિ કરતાં અચકાતા નથી. પોતાના ક્ષુદ્ર સ્વાર્થ માટે, સામાને કેટલું બધું નુકસાન થશે, તે જોવા કે વિચારવાની બુદ્ધિ તેવા સ્વાર્થીઓમાં હોતી નથી. તેવા સ્વાર્થીઓ પોતાના ભાવિનો પણ વિવેકપૂર્વક વિચાર કરી શક્તા નથી. તેમની દૃષ્ટિ માત્ર આલોકના દુન્યવી સ્વાર્થ ઉપર જ કેન્દ્રિત થયેલી છે. આવી સ્વાર્થરતતા આર્યદેશમાં પણ દિન-પ્રતિદિન વધતી જ જાય છે અને એથી સારા આચારોને તથા સારા વિચારોને દેશવટો મળતો જાય છે.
શ્રાપભૂત અને આત્મિક આશીર્વાદ રૂપ સભા : આ દુનિયામાં સ્વાર્થી કોણ નથી ? સાધુઓને પણ કાંઈ નહિ તો પોતાના આત્માને તારવાનો સ્વાર્થ તો રહેલો જ છે ને ?
પૂજ્યશ્રી દુન્યવી સ્વાર્થ અને આત્મિક સ્વાર્થ, એ બે વચ્ચે મોટું અત્તર રહેલું છે. દુન્યવી સ્વાર્થમાં પડેલો પોતાનું તથા બીજા ઘણાઓનું બગાડે છે અને આત્મિક સ્વાર્થમાં પડેલો પોતાનું તથા બીજા ઘણાઓનું સુધારે છે.
સભા : એમ કેમ?
પૂજયશ્રી : દુન્યવી સ્વાર્થની વૃત્તિને આધીન બનેલો આત્મા, બીજાઓના હિતના ભોગે પણ પોતાનું જ ભલું કરવું, એવી નેમવાળો હોય છે, જ્યારે આત્મિક સ્વાર્થવાળો પોતાના દુન્યવી હિતના ભોગે પણ બીજા જીવોનું ભલું કરવું, એવી વૃત્તિવાળો હોય છે. આત્મિક સ્વાર્થમાં રત બનેલો આત્મા, પોતાનું આત્મકલ્યાણ સાધતો હોવા છતાં, તેનામાં પરોપકારની પ્રધાનતા હોય છે. બીજાઓના હિતને નુકસાન કરીને પોતાનો સ્વાર્થ સાધવાની વૃત્તિ તેનામાં હોતી જ નથી. ૬૧
....શબ્દને મથુરાનો આગ્રહ શા માટે ?....૩
இஇஇஇஇஇஇஇஇஇஇஇது
