________________
૧૦૨
....સીતાને કલંક.....(૧-૬
પ્રવૃત્તિ અન્યોના ઉપકારમાં જ હેતુભૂત હોય છે.' શત્રુઘ્નની આ વિનંતીનો પણ તે સાત મહાત્માઓ અસ્વીકાર કરે છે. તેઓ ફરમાવે છે કે, 'તે વર્ષાઋતુનો કાલ ચાલ્યો ગયો, કે જે કાળમાં સ્થિરતા કરીને રહી શકાય. આ તો તીર્થયાત્રાનો કાલ છે. એટલે અમે હવે વિહાર કરીશું એક સ્થલે મુનિઓ સ્થિર રહેતા જ નથી.' આ ઉપરાંત તે મહાત્માઓએ શત્રુઘ્નની મનોવૃત્તિ કળી જઈને, એમ પણ ફરમાવ્યું કે, ‘ગૃહસ્થોના ઘેર ઘેર તું શ્રી અરિહન્ત પરમાત્માના બિમ્બને કરાવ, એટલે આ નગરીમાં કોઈનેય કદિ વ્યાધિ થશે નહિ.”
મથુરામાં પ્રત્યેક ઘરમાં જિનબિંબની સ્થાપના આ પ્રમાણે કહીને તે સપ્તર્ષિઓ ઉડીને અન્યત્ર ચાલ્યા ગયા. તેમના બાદ શત્રુઘ્ને પણ, તેઓએ ફરમાવ્યું હતું તેમ ઘેર ઘેર શ્રી જિનબિમ્બ કરાવતાં, લોકો નિરોગી થઈ ગયા. શત્રુઘ્ને તે સાત પરમર્ષિઓની પણ રત્નમય પ્રતિમાઓ કરાવી અને મથુરામાં ચારેય દિશાઓમાં તેને સ્થાપન કરાવી.
આવી રીતે શત્રુઘ્નનો મથુરાનગરીનો આગ્રહ અને તેના પરિણામને લગતો પ્રસંગ પૂરો થાય છે.
હવે આ મહાકાવ્યના રચયિતા, પરમઉપકારી, કલિકાલસર્વજ્ઞ, આચાર્યભગવાન્ શ્રીમદ્ હેમચન્દ્રસૂરીશ્વરજી મહારાજા, રામ-લક્ષ્મણે વૈતાઢ્યગિરિની સમસ્ત દક્ષિણ શ્રેણિ ઉપર મેળવેલા વિજયના વૃત્તાન્તને વર્ણવે છે. અહીં વિજયના વૃત્તાન્ત તરીકે યુદ્ધનું વિશેષ વર્ણન નથી કર્યુ, પણ તે પ્રદેશમા કયા કારણે તેમને જવું પડ્યું તે વગેરેનું વર્ણન કર્યું છે.
તે સમયે વૈતાઢ્યગિરિ ઉપર ‘રત્નપુર’ નામનું એક નગર હતું. આ નગર વૈતાઢયગિરિની દક્ષિણશ્રેણિના આભૂષણ રૂપ હતું. ‘રત્નરથ’ નામનો રાજા ત્યાં રાજ્ય કરતો હતો. તે રાજાની ‘ચંદ્રમુખી’ નામની રાણીની કુક્ષિથી જન્મેલી ‘મનોરમા’ નામે દીકરી હતી. રત્નરથ રાજાની તે દીકરીનું નામ માત્ર જ મનોરમા હતું એમ નહિ, પરંતુ રૂપે પણ તે કન્યા મનોરમા હતી. ‘યૌવનવયને પામેલી આ કન્યા કોને આપવી ?' એ વિશે રાજા રત્નરથ એકવાર મંત્રણા કરી રહ્યા છે. બરાબર એ જ વખતે નારદજીની ત્યાં પધરામણી થાય છે.