________________
પરમર્ષિઓ આકાશમાર્ગે ગમન કરીને પોતાને સ્થાને આવ્યા. આ જંઘાચારણ મહાત્માઓના ગયા બાદ, શ્રી ધૃતિ નામના તે આચાર્ય ભગવાને તે મહાત્માઓના ગુણોની સ્તુતિ કરી. આચાર્ય ભગવાને કરેલી આ ગુણસ્તુતિને સાંળભતા, તે સાત મહાત્માઓની અવજ્ઞા કરનારા સાધુઓને માલૂમ પડ્યું કે, તેઓએ અવજ્ઞા કરવામાં ભૂલ કરી હતી. તેઓએ જે મહાત્માઓને અકાલચારી માની લઈને સ્વેચ્છાચારી કલ્પ્યા હતાં. તે મહાત્માઓ સ્વેચ્છાચારી નહીં હતા પણ જંઘાચારણ મુનિવરો હતાં, એમ તેઓને જણાયું. આથી તેઓએ પોતે કરેલી અવજ્ઞા બદલ પશ્ચાત્તાપ ર્યો. પોતાની ભૂલ જણાતાં પશ્ચાત્તાપ થવો, એ પણ આત્માની તેટલી ઉત્તમતાને જ સૂચવે છે. ભૂલ થવામાં જે ખામી ગણાય, તેના કરતા ભૂલ ભૂલરૂપે જણાયા બાદ પણ પશ્ચાત્તાપ ન થાય, તો તે મોટી ખામી ગણાય. પોતે કરેલી અથવા તો કહો કે પોતાનાથી થઈ ગયેલી ભૂલ, ભૂલરૂપ જણાયા બાદ પણ જેઓને તે બદલ પશ્ચાત્તાપ નથી થતો, તેઓ તો ઘણી જ અધમકોટિના આત્માઓ છે. તેવાઓનો વિસ્તાર ઘણો જ મુશ્કેલ બની
જાય.
.......અર્હત્તżષ્ઠિ-સપ્તર્ષિ આશાતના અને પશ્ચાત્તા...........
સુધારવાનો પ્રયત્ન પણ લાયકાત મુજબ થવો જોઈએ સભા : આચાર્યે સાધુઓને ઠપકો ન દીધો ?
પૂજ્યશ્રી : એ કામ થઈ ગયું ગુરુઓએ દરેક ભૂલ બદલ શિષ્યાદિને ઠપકો દઈને પણ ભૂલનો ખ્યાલ આપવો અને ભુલ થઈ ગયા બદલ પશ્ચાત્તાપ કરાવવો, એ જ કામ હતું ને ? ઠપકો જ આપવો જોઈએ, એવો નિયમ નથી. સામાની લાયકાત મુજબ સુધારવાનો પ્રયત્ન થાય. બનવાજોગ છે કે, આચાર્ય મહારાજે જંઘાચારણ સપ્તર્ષિઓના ગુણોની જે સ્તુતિ કરી, તે અવજ્ઞા કરનારા સાધુઓને તેમની ભૂલનો ખ્યાલ આપવાના હેતુથી પણ કરી હોય. કેટલીક વાર દોષપાત્ર આત્માઓને વારંવાર ઠપકો દેનારાઓ તો સામાને ધૃષ્ટ બનાવી દે છે. એથી એઓ સુધરવાને બદલે બગડે છે ૯૯
হচ্ছেন
ગ્રે ઊ
