________________
BLRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR
સીતાને કલંક ભાગ-૬
ન કર્યું. શ્રાવના હદયમાં સાધુઓ પ્રત્યે એટલો ભક્તિભાવ જરૂર હોય કે, તેમનું દર્શન થતાંની સાથે જ પૂજ્યભાવે હાથ જોડાઈ જાય. “સાધુવેષમાં રહેલા અસાધુ એવા પણ આત્માને જ્યાં સુધી અસાધુ તરીકે જાણેલ ન હોય ત્યાં સુધી તેની અવજ્ઞા કરવી એ ઉચિત નથી.” સાધુવેષમાં રહેલ સાધુ સાધુ નથી પણ માત્ર વેષધારી જ છે, ચારિત્રહીન છે એમ જાણ્યા પછીની વાત જુદી છે પરંતુ એવું પાકે પાયે જાણ્યા વિના જ અવજ્ઞા કરવી તે યોગ્ય નથી જ. શ્રાવકોની એ ફરજ છે કે, તેમણે સાધુવેષમાં રહેલાની સ્મલના જણાય તો યોગ્ય તપાસ કરવી જોઈએ, દોષ જણાય તો તે દોષના નિવારણ માટે પોતાની મર્યાદા મુજબના પ્રયત્નો કરવા જોઈએ, ઉપેક્ષણીય દોષોની ઉપેક્ષા કરતાં પણ શીખવું જોઈએ અને જો સાધુતાના નાશક જ ઘેષો હોય તો તે અનિવાર્ય જણાયેથી, તેવા વેષધારીનો ત્યાગ પણ કરી દેવો જોઈએ.
શ્રાવકોએ કુસાધુઓનો ત્યાગ કરવાનો જ છે, પરંતુ કુસાધુઓના નામે સુસાધુઓની પણ અવજ્ઞાદિ ન થઈ જાય, તેનીય જરૂરી કાળજી રાખવાની છે. જંઘાચારણ લબ્ધિવાળા સાત પરમષિઓ વર્ષાઋતુમાં પધાર્યા હતા, એટલે તેઓને માટે શંકા ઉત્પન્ન થવી એ સહજ છે, જોઈતી ખાત્રી કર્યા વિના તેઓને પાખંડી કેમ માની લેવાય? ક્યા કારણે વર્ષાઋતુમાં વિહાર કર્યો, એ તો જાણવું જોઈએ ને? આમ છતાં, અહંદન શ્રેષ્ઠીએ જેવી ભૂલ કરી, તેવી ભૂલ તેવા સંયોગોમાં થઈ જવી એ દુ:શક્ય નથી પણ સુશક્ય છે. પરંતુ આજે તો કોઈ પેટભરાએ કે શાસન દ્રોહીએ છાપામાં લખી દીધું અગર તો કોઈ દ્વેષીએ કહી દીધું, એટલે ઝટ માની લેનારાઓનો તોટો નથી. આજે તો એવા પણ ઘણા માણસો છે, કે જેઓ પતિતના વચન ઉપર વિશ્વાસ મૂકે, એની વાતને વિશ્વસનીય માને અને ચારિત્રના પાલનમાં ઉઘત એવા આચાર્ય આદિની વાતને અવિશ્વનીય માને. સાધુતા પ્રત્યેની અરૂચિના યોગે જ એમ બને છે. સાધુતા પ્રત્યે દ્વેષી બનેલા કેટલાક
