________________
જિનશાસનમાં પૂર્વના જીવનની અપેક્ષાએ મહાહિંસકો, મહામૃષાવાદીઓ, જબ્બર ચોટ્ટાઓ, મહાવ્યભિચારીઓ અને પાર વિનાનો પરિગ્રહ ધરાવનારાઓ પણ, પાપથી ત્રાસનારા બનવાના યોગે દીક્ષિત બનીને કલ્યાણ સાધી ગયા છે. વાત એ છે કે દીક્ષિત બનતી વેળાએ પાપવૃત્તિ ન જોઇએ અને જીવનના અંત સુધી પાપ નહિ કરવાની દઢતા જોઈએ. પાપી પણ જો સાચો વિરાગી બને અને સંયમજીવી બનવા ઈચ્છે તો એને લાયકાત છતાં દીક્ષા ન જ દેવાય, એવો નિયમ આ શાસનમાં નથી.
ભૂષણનો જીવ તે શ્રી ભરતજી અને
ધવનો જીવ ભવનાલંકાર હાથી આપણે જોઈ ગયા કે ભૂષણનો જીવ પણ ચિરકાળ પર્યત શુભ ગતિઓમાં ભ્રમણ કરી, પ્રિયદર્શનનો ભવ કરીને બ્રહ્મલોકમાં દેવ તરીકે ઉત્પન્ન થયો અને ધનશ્રેષ્ઠીનો જીવ પણ ચિરકાળ સંસારમાં ભમી, મૃદુમતિનો ભવ કરીને બ્રહ્મલોકમાં જ દેવ તરીકે ઉત્પન્ન થયો. પૂર્વભવોનું આ વર્ણન કર્યા બાદ, દેશભૂષણ નામના કેવળજ્ઞાની પરમર્ષિ શ્રી રામચંદ્રજીને કહે છે કે, મૃદુમતિનો જીવ બ્રહ્મલોકમાંથી
વીને પૂર્વભવના કપટદોષના કારણે વૈતાઢ્યગિરિ ઉપર ભવનાલંકાર નામે હાથી થયો છે અને પ્રિયદર્શનનો જીવ બ્રહ્મલોકમાંથી ચ્યવીને તમારો પરાક્રમી ભાઈ શ્રી ભરત થયેલ છે. શ્રી ભરતને જોતાં જ ભવનાલંકાર જાતિસ્મરણ જ્ઞાનવાળો બન્યો અને તેથી જ તત્કાળ તે ગજેન્દ્ર મદરહિત બની ગયો; કારણકે વિવેક ઉત્પન્ન થયા પછી રૌદ્રપણું રહેતું નથી.
શ્રી ભારતની દીક્ષા અને મુક્તિ પૂર્વભવોના આ વૃત્તાંતને સાંભળીને, શ્રી ભરતજી અધિક વિરાગી બન્યા. સંસારનું સ્વરૂપ સમજાયા બાદ શક્તિસંપન્ન આત્મા સંસારને વળગી રહે એ બને જ નહિ. શક્ય હોય તો તે સંસારનો સર્વથા ત્યાગ કરે અને ત્યાગ ન થઈ શકે તો ય તે ઉદ્વિગ્નતાથી રહે આપણે જાણીએ છીએ કે શ્રી ભરતજી તો પ્રથમથી જ વિરાગી હતા. પોતાના પિતાશ્રી દશરથ રાજાની સાથે જ દીક્ષિત થવાને શ્રી ભરતજી ઉત્સુક હતા અને શ્રી રામચંદ્રજી આદિ પાછા ફર્યા બાદ તો એ ૩ર૩
દીક્ષાર્થીનું ચૂર્વજીવન દોષરહિત જ હોવું જોઈએ એવો નિયમ નથી...૧૩ ?
