________________
8)
w
યોગ્ય જ કરવી. યોગ્ય પ્રતિજ્ઞા જ લાભનું કારણ બને છે. શક્તિ હોય તેણે યોગ્ય પ્રતિજ્ઞા કરી અપર હિત સાધવાને ચૂવું જોઈએ નહિ, અયોગ્ય પ્રતિજ્ઞા કરી હોય તો ભાગતાં વાર ન કરવી અને યોગ્ય પ્રતિજ્ઞાના પાલનમાં શરીર જાય, હાડકાં ભાંગે, પ્રાણ જાય તો પણ પાછા ન પડવું.
અનંત ઉપકારીઓએ ફરમાવેલી પ્રતિજ્ઞા વધે કે દુનિયાની બીજી વસ્તુઓ વધે ? કહેવું જ પડશે કે અનંતજ્ઞાનીઓની આજ્ઞા જ વધે.પણ આજ્ઞાના મહિમાને નહિ સમજતા હોઈને, કરેમિ ભંતેનું પચ્ચકખાણ કરનાર કેટલાક સાધુઓ, ‘આ બિચારાને સ્ત્રી મળતી નથી, નાતમાં વાંધો પડ્યો છે માટે કન્યાની લેવડદેવડ નથી થતી, જો વાંધો મટે તો આ બિચારા વાંઢા રહેતા મટે.' આવી આવી ભાવનાઓમાં રમે છે અને પોતાની એ ભાવનાઓ જીવતાં જીવતાં ફળરૂપે જોવાય એવા ઉપદેશો આપવામાં પણ ખૂબ જ આનંદ માની રહી છે. આથી એ પૂરવાર થાય છે કે તે બિચારાઓને નથી પોતાની પ્રતિજ્ઞાનું ભાન કે નથી સ્વપરના સાચા હિતની ચિંતા ! એમને તો એક જ ચિંતા છે અને તે એ જ કે સમયના બહાને યથેચ્છ અપેક્ષઆઓ આગળ કરી અજ્ઞાન લોકમાં ખૂબ ખૂબ નામાંક્તિ બનવું ! આથી એ બિચારાઓએ નિશ્ચિત કર્યું છે કે જેવા દાવ તેવી અપેક્ષા ! આ દશામાં એવાઓ ક્યાંથી સમજી શકે કે “શ્રી જિનેશ્વરદેવની આજ્ઞા વિરૂદ્ધ જરાપણ બોલવું કે આચરવું એ સ્વપરહિતનાશક હોઈ કલંકભૂત જ છે.
પેલા ચાર હજાર તાપસ થયા હતા, એમાંથી ભગવાને કેવળજ્ઞાન થયા પછી ત્રણ હજાર નવસે ને અઠ્ઠાણું તો પાછા આવ્યા છે અને ફરીને ભગવાન પાસે દીક્ષા લઈને પોતાનું કામ સાધી ગયા છે. કચ્છ અને મહાકચ્છ ન આવ્યા. સંયમ મૂક્યા પછી તેઓ જંગલમાં જ રહી. દીક્ષા પળાય નહિ, ઘેર અવાય નહિ, શ્રી ભરત આવવા દે નહિ,
૨૮૭
તે ભરતજી અને ભવન(લંકાર હાથો.૧૨
PD)
