________________
એમેય બને. એ ગમે તેમ હોય, પણ “રે ! રે ! દુષ્ટાત્મા શ્રી રાવણ ! તું ઊભો રહે, ઊભો રહે, તું કયાં જશે ? આ હું તને થોડા જ વખતમાં મહામાર્ગે એટલે મૃત્યુના માર્ગે મોકલાવી દઉં છું.” એમ બોલીને ધનુષ્યનું આસ્ફાલન કરીને શ્રી રામચંદ્રજી ઉભા થઈ ગયા. મોહાધીનતાએ એવું ભયંકર સ્વરૂપ પકડ્યું છે કે, જેથી શ્રી રામચંદ્રજી અત્યારે રાત્રિનો વખત છે અને શ્રી રાવણ તો લંકાપુરીમાં ચાલી ગયેલ છે, એ વાતને પણ ભૂલી ગયા અને યુદ્ધ કરી શ્રી રાવણને હણવાને તત્પર થઈ ગયા.
ધનુષ્યનું આસ્ફાલન કરીને શ્રી રામચંદ્રજી જેટલામાં ઉભા થઈ ગયા, તેટલામાં સુગ્રીવે વિનયપૂર્વક શ્રી રામચંદ્રજીને એ પ્રમાણે કહ્યું અર્થાત્ શ્રી રામચંદ્રના ઉશ્કેરાટને શાંત પાડવાને માટે, સુગ્રીવ પરિસ્થિતિનો ખ્યાલ આપતા હોય તેમ શ્રી રામચંદ્રજી પ્રત્યે કહે છે કે, સ્વામિક્ત્તિશેયનગમ,-ળાં स च निशाचरः शक्तिप्रहारविधुरः स्वामी नश्चैष वर्तते धैर्यमाधेहि जानीहि, हतमेव दशाननम् प्रतिजागरणोपायं, सौमिमेरेव चिन्तय
ܐ
૨૨૧ ૨૨
ܐ
ܐ ܐ ܐ ܐ
!
“હે સ્વામિન્ ! અત્યારે રાત્રિનો સમય છે અને રાક્ષસ શ્રી રાવણ તો લંકામાં તો રહ્યો છે. વળી અમારા સ્વામી શ્રી લક્ષ્મણજી શક્તિના પ્રહારથી વિધુર થયેલા છે, માટે આપ ધૈર્યને ધારણ કરો. આપ જાણો કે હવે શ્રી રાવણ મરેલો જ છે, માટે લક્ષ્મણજીની સ્વસ્થતાના ઉપાયનો આપ વિચાર કરો."
આમ કહેવા છતાંપણ
भूयो रामो जगादैवं, हृता भार्या हतोऽनुजः । તિષ્ઠત્યઘાવિ રામોડયું, શતથા ન વિદ્વીર્યતે ૧૨૨ સત્રે સુગ્રીવ ! હનુમન્ !, મામંડળ ! નનાä ! विराधाद्याश्च सर्वेऽपि !, यात स्वौकसि संप्रति ॥२॥ सीतापहारात् सौमित्रि- वधादप्यधिकं शुचे सखे बिभीषणाभूस्त्वं यत्कृतार्थीकृतोऽसि न ॥३॥
ܐ
V
અમોધ વિજયાશક્તિ શ્રી લક્ષ્મણ મૂર્છા અને જાગૃતિ...૩
૧
૬૧
